ارتباط سبک رهبری مربیان با آمادگی روانی و اضطراب صفتی و حالتی بازیکنان هندبالیست استان کرمانشاه

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط سبک ­رهبری مربیان با آمادگی ­روانی و اضطراب صفتی و حالتی بازیکنان هندبال بود. روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش بازیکنان هندبال تیم­های باشگاهی استان کرمانشاه در سال ۱۳۹۳ که حداقل دو سال آخر تمرینات خود را با مربیگری مربی کنونی خود سپری کرده بودند، تشکیل دادند. نمونه آماری شامل ۲۶۰ نفر بود که به روش نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده­ها از پرسشنامه­های ویژگی های فردی، پرسشنامه سبک­رهبری مربیان در ورزش، پرسشنامه آمادگی روانی ورزشکاران و پرسشنامه اضطراب صفتی و حالتی اشپیل برگر استفاده شد. پس از اطمینان از توزیع طبیعی داده­ها با استفاده از آزمون کلموگروف-اسمیرنوف، آزمون آماری استنباطی ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری ۰۵/۰>p بکار گرفته شد. یافته­ها نشان داد، بین سبک رهبری (بازخورد مثبت و رفتار دموکراتیک) با آمادگی روانی رابطه مستقیم معناداری وجود دارد. همچنین بین سبک رهبری دمکرات با اضطراب صفتی و کلی رابطه معکوس معنا­داری وجود دارد، اما با اضطراب حالتی رابطه­ ندارد. یافته دیگر این پژوهش نشان داد که بین سبک رهبری استبدادی و اضطراب حالتی و کلی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد و بین سبک رهبری استبدادی با اضطراب صفتی رابطه­ایی یافت نشد. با توجه به نتایج تحقیق، به­طور کلی می توان سبک­ رهبری مربیان (رفتار دموکراتیک، رفتار استبدادی، بازخورد مثبت، تربیت و آموزش و حمایت اجتماعی) را به­عنوان یک عامل تاثیرگذار بر آمادگی­روانی و اضطراب ورزشکاران قلمداد کرد و پیشنهاد می­شود مربیان برای ایجاد آمادگی­ روانی و کاهش اضطراب به عامل سبک رهبری خود توجه نمایند.

Keywords:

سبک رهبری , آمادگی روانی , اضطراب صفتی , اضطراب حالتی