سبک های والدگری و پیشرفت تحصیلی: نقش واسطه گر خودپنداشت یا حرمت خود؟

این پژوهش با هدف تعیین نقش ‎واسطه‎‎گر حرمت‎خود و خودپنداشت در رابطه بین سبک‎های والدگری و پیشرفت تحصیلی بر پایه یک مدل علی در ‎نمونه‎ای متشکل از ۳۰۴ دانش‎آموز (۱۵۲ دختر و ۱۵۲ پسر) پایه چهارم دبستان شهر تهران و والدین آنها اجرا شد. دانش‎آموزان به دو مقیاس خودپنداشت کودکان (پیرز، ۱۹۸۶) و مقیاس حرمت‎خود پوپ (پوپ و مک‎‎هیل، ۱۹۸۸) و والدین آنها به مقیاس سبک‎های والدگری (بامریند، ۱۹۷۳) پاسخ دادند. نتایج تحلیل مسیر نشان دادند: ۱) آثار مستقیم هر سه سبک سهل‎گیرانه، مستبدانه و مقتدرانه بر پیشرفت تحصیلی معنادار هستند، ۲) اثر مستقیم حرمت‎خود بر پیشرفت تحصیلی معنادار است اما اثر مستقیم خودپنداشت معنادار نیست و ۳) حرمت‎خود فقط واسطه سبک والدگری سهل‎گیرانه با پیشرفت تحصیلی است. نتایج بر اساس تفاوت در ساختار مفهومی و کنشی حرمت‎خود و خودپنداشت و نقش والدین در شکل‎گیری آنها مورد بحث قرار گرفت.

Keywords:

پیشرفت تحصیلی , خودپنداشت , حرمت خود , سبک والدگری