طردشدگی و عدالت سازمانی

به منظور بررسی چگونگی تاثیر عدالت سازمانی شامل عدالت روندی، توزیعی و ارتباطی بر تجربه طردشدگی، به تحلیل محتوای مصاحبه های نیمه ساخت یافته با ۱۸ بزرگسال که شکست را در یک رقابت اداری یا سازمانی تجربه کرده بودند، پرداخته شد. واکنش همه مصاحبه شوندگان در برابر تجربه شکست با احساسهای غم، خشم، ناکامی و گرایش انتقاد آمیز نسبت به داورانی که شرکت کننده دیگری را برگزیده بودند همراه بود. همچنین، ۱۱ نفر از شرکت کنندگان از شرکت مجدد در رقابتهای بعدی سازمان مربوطه منصرف شدند. این احساسهای منفی همه مصاحبه شوندگان را برانگیخت تا بر اساس مقایسه اجتماعی خود با فرد برنده مسابقه به قضاوت درباره حد عادلانه بودن گزینش بپردازند. مقایسه های اجتماعی ای که به قضاوت در مورد بی عدالتی منجر شدند و نشان دادند که صلاحیت فرد منتخب کمتر از شخص بازنده است، تشدید احساسهای منفی نسبت به داوران را در پی داشتند و ترمیم احساسهای منفی و افکار مرتبط با طردشدگی یا شکست را به تاخیر انداختند. برای مقابله با این احساسهای منفی، شرکت کنندگان از راهبردهای مختلف روانشناختی و رفتاری مانند جستجوی معنا یا فایده ای که می توانست بر این شکست مترتب باشد و کوشش به منظور شرکت در رقابتهای دیگر سود جستند. احساسهای منفی مزمن با رفتارهای اهانت آمیز، خشن و بی ادبانه داوران و عدم دریافت پسخوراند کافی درباره نتایج رقابت همراه بود. تلویحات مدیریتی مورد بحث قرار گرفته اند.

Keywords:

طردشدگی , عدالت سازمانی , رقابت , احساسهای منفی