درمان اختلال اضطراب تعمیم یافته با استفاده از روی آوردهای درمانگری دارویی و روان پویشی

یک نمونه ۳۶ نفری از بیماران مبتلا به اختلال اضطراب تعمیم یافته، با استفاده از مصاحبه بالینی براساس DSMI-IV-TR (۲۰۰۰)، انتخاب شدند. نیمی از آزمودنیها تحت روان درمانگری روان پویشی و نیم دیگر، به عنوان گروه مقایسه، به مدت سه ماه تحت دارودرمانگری قرار گرفتند. حضور و شدت نشانه های اضطراب آنها از طریق فهرست نشانه های اختلال اضطراب تعمیم یافته در DSM-IV-TR (۲۰۰۰) و ماده های سنجش اضطراب پرسشنامه MMPI-II (باچر و ویلیامز، ۲۰۰۰) قبل و بعد از درمانگری ارزیابی شدند. نتایج پژوهش بیانگر کاهش مشابه حضور نشانه های اضطراب در دو گروه بودند. اما شدت اضطراب، در گروه روان درمانگری روان پویشی کاهش بیشتری را نشان داد. نتایج براساس تعارضهای ادیپی در نظریه روان پویشی تفسیر شد.

Keywords:

روان درمانگری روان پویشی , اضطراب تعمیم یافته , روان پویشی , دارودرمانگری