اختلال وسواس بی اختیاری مادر و اضطراب در کودکان

در این پژوهش، اثربخشی درمانگری شناختی رفتاری بر نشانه های وسواس بی اختیاری مادر و اضطراب کودک بررسی شد. ۲۱۷ مادر دانش آموزان دبستانی، پرسشنامه های وسواس بی اختیاری مادزلی (رچمن و هاجسون، ۱۹۸۰)، وسواس بی اختیاری نیلی پور (نیلی پور، ۱۳۷۹) و مقیاس سلامت کودک انتاریو (بویل و دیگران، ۱۹۹۳) را تکمیل کردند. براساس بالاترین نمره ها در دو فهرست وسواس بی اختیاری و مصاحبه تشخیصی DSM-IV (۱۹۹۴)، ۳۲ مادر به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایشی در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای در معرض درمانگری شناختی رفتاری قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری کاهش معناداری را در نمره های وسواس مادران گروه آزمایشی در پس آزمون، نشان دادند. به رغم آنکه وسواس مادران با اضطراب کودکان همبستگی داشت، درمان مادران، سطح اضطراب کودکان را بهبود بخشید. پیگیری، پس از یک ماه حاکی از عدم تغییر نمره های وسواس بی اختیاری مادران و اضطراب کودک بود.

Keywords:

اختلال وسواس بی اختیاری , اضطراب , درمانگری شناختی رفتاری , مادر و کودک