اثربخشی نمایش درمانگری در کاهش احساس تنهایی و نارضایتی اجتماعی

در این پژوهش اثربخشی نمایش درمانگری در کاهش احساس تنهایی و نارضایتی اجتماعی در کودکان بررسی شد. پس از انتخاب تصادفی یک مدرسه از مدارس ابتدایی شهر تهران، پرسشنامه احساس تنهایی و نارضایتی اجتماعی (LSDQ؛ کاسیدی و اشر، ۱۹۹۲) در پایه چهارم و پنجم (۱۰۴ دانش آموز) به اجرا در آمد. ۸ نفر از کودکانی که بالاترین نمره ها را در LSDQ به دست آورده بودند، به عنوان نمونه اصلی پژوهش انتخاب شدند. آزمودنیها به مدت ۶ هفته، در ۱۲ جلسه دو ساعته نمایش درمانگری شرکت کردند. در پایان جلسه های چهارم، هشتم و دوازدهم، LSDQ اجرا شد. نتایج تحلیل اندازه گیریهای مکرر نشان دادند که نمره های احساس تنهایی و نارضایتی اجتماعی در پایان مداخله به طور معناداری کاهش یافتند. یافته های این پژوهش می توانند کاربردهای بالینی در پیشگیری و درمان احساس تنهایی و نارضایتی اجتماعی در کودکان داشته باشند.

Keywords:

نمایش درمانگری , احساس تنهایی , نارضایتی اجتماعی , کودکان