تبیین مفهوم آزادی در عرفان و مقایسه آن با تعاریف رایج در فلسفه غرب

آزادی از مهم ترین و بحث انگیزترین واژگانی است که در تاریخ زندگی بشر وجود داشته است. هرچند این امر به باور بسیاری از اندیشمندان، ذاتی بشر است و رهاورد روحیه تعقل و اختیار او به شمار می آید، اما در عمل کسب و دریافت آن، آرمان دور و دراز آدمی بوده است. عرفا به عنوان کسانی که دغدغه شناخت و تعالی انسان را داشتند، نسبت به این مقوله بی توجه نبوده اند. آن ها با غور و تعمق در ماهیت تصوف به این نتیجه رسیده اند که تصوف راستین، چیزی مگر آزادی و رسیدن به عبودیتی عاشقانه و آزادوار نیست. برداشتی که از گفتار آن ها پیرامون آزادی برمی آید، این است که این امر منجر به حصول نتایج زیر می شود: ۱. ترک آرزو، ۲. رضا و خشنودی، ۳. عبودیت عاشقانه، ۴. بخشندگی، ۵. فراغت از غیر، ۶. خردورزی و ۷. صلح و آشتی. همگی این موارد بر مفهوم آزادگی از بندهای درونی و بیرونی دلالت دارد.

Keywords:

آزادی , عرفان , آزاده , عبودیت , ترک تعلق