مقایسه اثر عصاره میگو (Fenneropenaeus indicus) گلی بنکلامید و وانادیوم بر دیابت تجربی در موش صحرایی

مقدمه: مطالعه حاضر به منظور مقایسه اثر عصاره میگو، گلی بنکلامید و وانادیوم بر روی تغییرات قندخون رت های دیابتی انجام گرفت. مواد و روش ها: دیابت به وسیله استرپتوزوسین در شش گروه موش صحرایی(رت) نر(در هر گروه ۷ سر) ایجاد شد. گروه اول به عنوان گروه شاهد در شرایط یکسان با سایر گروه ها نگهداری شد. گروه دوم گلی بنکلامید (mg/kg ۱۰)، گروه سوم وانادیوم(mg/kg ۱۰)، گروه چهارم عصاره میگو به صورت خوراکی(mg/kg ۵۰۰) و گروه پنجم عصاره میگو به صورت تزریقی(mg/kg ۲۰۰) را در روز هشتم بعد از تزریق استرپتوزوسین(mg/kg ۶۰) و پس از آن به صورت یک روز در میان تا روز ۱۸ دریافت کردند. گروه ششم از روز اول تا روز ۱۸ عصاره را به صورت تزریقی(mg/kg ۲۰۰) دریافت کرد. قندخون در روز هشتم قبل از تجویز داروها و سپس ۱، ۳ و ۲۴ ساعت بعد و در روز پانزدهم اندازه گیری شد و هموگلوبین گلیکوزیله در روز هجدهم اندازه گیری شد. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که عصاره میگو به طور معنی داری توانست اثر پیشگیری کنندگی بر روی شدت دیابت داشته باشد و مانع افزایش قندخون در مقایسه با گروه های دیگر گردد، در حالی که هموگلوبین گلیکوزیله را افزایش داد. عصاره خوراکی در یک و ۲۴ ساعت بعد از تجویز، قندخون را به طور معنی داری کاهش داد. در حالی که گلی بنکلامید و وانادیوم تاثیر معنی داری بر روی قندخون نداشتند. بحث و نتیجه گیری: این بررسی نشان می دهد که میگو می تواند اثر حمایتی بر کاهش شدت دیابت داشته باشد، با این حال انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری است.

Keywords:

diabetes , vanadium , glibencl-amide , shrimp extract , rat , دیابت , وانادیوم , گلی بنکلامید , عصاره میگو , موش صحرایی