بررسی تاثیر برنامه خودمراقبتی مبتنی بر الگوی توانمندسازی خانواده محور، بر کیفیت زندگی بیماران دارای ضربان ساز دائمی قلب بیمارستان شهیدچمران اصفهان

زمینه و هدف تعبیه ضربان ساز دائم یکی از روش های مهم در کنترل و درمان آریتمی ها و بیماری های سیستم هدایتی قلب است. این روش عوارض روحی و جسمی زیادی برای بیماران ایجاد می کند که بر کیفیت زندگی آنان تاثیر می گذارد. یادگیری رفتارهای خودمراقبتی بر اساس الگوی توانمندسازی خانواده محور از جمله روش های موثر در افزایش کیفیت زندگی است؛ بنابراین مطالعه اخیر با هدف بررسی تاثیر این مداخله بر کیفیت زندگی بیمارانی انجام شد که ضربان ساز دارند. روش بررسی این پژوهش یک مطالعه کار آزمایی بالینی شاهد دار تصادفی سازی شده بوده است که روی ۷۰ بیمار دارای دستگاه ضربان ساز قلبی بیمارستان شهیدچمران اصفهان در سال ۱۳۹۶ انجام شد. داده های پژوهش با استفاده از پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسش نامه بررسی کیفیت زندگی SF-۳۶، جمع آوری و با استفاده از نسخه ۱۸ نرم افزار SPSS و آزمون های آماری از قبیل تی زوج و تی مستقل و تحلیل واریانس داده های مکرر تجزیه و تحلیل شد. یافته ها مقایسه نمرات کسب شده گروه های کنترل و آزمایش در هشت حیطه کیفیت زندگی قبل و بعد از مطالعه نشان داد انجام مداخله الگوی توانمند سازی خانواده محور در هفت حیطه منجر به افزایش نمرات کسب شده در گروه آزمایش شده است و شاخص کلی کیفیت زندگی را به طور معنا داری افزایش داده است، اما در گروه کنترل این تغییرات معنادار نبود. نتیجه گیری هم راستا با دیگر مطالعات انجام شده در این زمینه نتایج مطالعه اخیر نشان داد اجرای روش آموزشی مبتنی بر الگوی توانمندسازی خانواده محور می تواند با مشارکت و محوریت بیمار و خانواده نقش مهمی در درپیش گرفتن رفتارهای صحیح بهداشتی و کسب استقلال بیمارانی داشته باشد که ضربان ساز دائم دارند و می توان با اجرای این الگو در بیماران مزمن سطح سلامت جامعه را بیشتر کرد.

Keywords:

Self-care model , Family-centered care model , Quality of Life , Patient with pacemaker , برنامه خودمراقبتی , الگوی توانمندسازی خانواده محور , کیفیت زندگی , بیماران دارای ضربان ساز دائم