رابطه آسیب های روانشناختی دوره کودکی و شخصیت

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه آسیب های روا نشناختی دوره کودکی با شکل گیری تیپ های شخصیتی افراد بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان رشته های روانشناسی و علوم تربیتی دردانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب که در نیمسال تحصیلی اول ۹۷ - ۱۳۹۶ مشغول تحصیل بودند. تعداد ۱۲۰ دانشجوی دختر و ۱۸۱ دانشجوی پسر به عنوان نمونه پژوهش با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ترومای دوران کودکی (CTQ) (برن اشتاین و دیگران، ۱۹۹۴ )، پرسشنامه ۲۵ سوالی تیپ شخص یتی A و B (فریدمن و روزنمن، ۱۹۷۳ ،)پرسشنامه تیپ شخصیت نوع C (هوساکا و دیگران، ۱۹۹۹ ) و پرسشنامه تیپ شخصیت نوع D (دنولت، ۱۹۹۸) استفاده شد. جهت آزمون فرضیه ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین تیپ شخصیتی A و B و همچنین تیپ شخصیتی C و مولفه های آسیب روانشناختی رابطه معنادار وجود ندارد و ویژگی های شخصیتی تیپ D و آسیب های روانشناختی حاکی از این بود که این ویژگی شخصیتی با آسیب روانشناختی، سوء استفاده جسمی، هیجانی و غفلت هیجانی رابطه مثبت و معناداری دارد. بدین معنی که افراد دارای ویژگی شخصیت D در دوران کودکی آسیب های روانشناختی بیشتری را تجربه کرده اند.

Keywords:

آسیب های روانشناختی , تیپهای شخصیت , تیپ شخصیتی A , تیپ شخصیتی B , تیپ شخصیتی C و تیپ شخصیتی