مروری بر اثربخشی درمانهای روانشناختی بر روی افسردگی افراد مبتلاء به اختلال پرخوری

اختلالات خوردن یکی از علتهای اصلی زمینه ساز اختلالات روان تنی به شمار میروند. بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، پرخوریعصبی شامل خوردن مقدار زیادی غذا در مدت زمان محدود و احساس فقدان کنترل ضمن دوره ی پرخوری می باشد که حداقل یک بار در هفته و به مدت سه ماه رخ دهد. این اختلال اغلب در خفا اتفاق میافتد و توسط دوره های عودکننده ی پرخوری بدون رفتارهای جبرانی مانند استفراغ یا استفاده از ملینها مشخص می شود. در همین راستا، پژوهش مروری حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمانهای روانشناختی بر روی افسردگی افراد مبتلاء به اختلال پرخوری انجام شد. در این مطالعه مروری نظام مند با جستجو توسط واژگان کلیدی اختلال پرخوری، افسردگی، مصاحبه انگیزشی، رفتاردرمانی دیالکتی، شفقت درمانی و درمانهای روانشناختی در عنوان و چکیده مقالات منتشر شده در پایگاههای Google Scholar، PubMed، Scopus، SID، Magiran، Noormags و ScienceDirect مورد جستجو قرار گرفت. معیار اصلی جهت ورود، مقالات چاپی تمام متن فارسی و انگلیسی مرتبط طی سالهای ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۹ بود. از چک لیست PRISMA برای بررسی و کنترل کیفیت مقالات استفاده شد. یافته های بدست آمده نشان داد مصاحبه انگیزشی، درمان شناختی رفتاری، طرحوارهدرمانی، رفتاردرمانی دیالکتیکی و شفقت درمانی به میزان قابل توجهی از میزان افسردگی و اضطراب بیماران مبتلاء به اختلال پرخوری می کاهد. از طرفی دیگر، بررسیهای انجام شده مشخص کرد درمانهایی که بر روی انگیزه و شناخت بیماران مبتلاء به اختلال پرخوری کار میکنند از اثربخشی بهتری برخوردار هستند به همین منظور پیشنهاد میگردد در پژوهش های آتی درمانهای شناختی و انگیزشی با یکدیگر مقایسه بیشتری شوند.

Keywords:

اختلال پرخوری , افسردگی , مصاحبه انگیزشی , رفتاردرمانی دیالکتی , شفقت درمانی