استفاده از باگاس به عنوان جاذب رنگ اسید اورانژ۷ از محلول آبی

پتانسیل استفاده از باگاس برای حذف رنگ واکنشی اسید اورانژ ۷ از محیط آبی با استفاده از محلول رنگ مصنوعی بررسی شد. نتایج نشان داد که با کاهش pH و دما، کارایی جذب این رنگ افزایش می یابد و از طرف دیگر با افزایش غلظت رنگ در محیط، ظرفیت جذب بیشتر می شود. سرعت جذب رنگ توسط این ماده نسبتا سریع است و در تمامی آزمون ها، غلظت تعادل در ۲۰ دقیقه اول تیمار حاصل شد. مطالعات ایزوترم جذب با غلظت های مختلف نشان داد که فرایند جذب این رنگ بر روی باگاس هم از مدل لانگمویر و هم از مدل فروندلیچ تبعیت می کند ولی مدل لانگمویر با ظریب همبستگی بیش از ۹۹/۰ بهتر از مدل فروندلیچ با ضریب همبستگی ۹۸/۰ است. با استفاده از مدل لانگمویر، حداکثر ظرفیت جذب این رنگ ۵۶/۱۸ میلی گرم بر گرم محاسبه شد که در مقایسه با سایر مواد لیگنوسلولزی مطالعه شده، مقدار قابل قبول و مناسبی است.

Keywords:

جذب , رنگ واکنشی , اسید اورانژ ۷ , پسماندهای لیگنوسلولزی , باگاس , ایزوترم جذب