نقش پیش بینی کنندگی سبک های دلبستگی و زوجی بر راهبردهای حفظ رابطه در زنان

 هدف پژوهش حاضر بررسی نقش پیش بینی کنندگی سبک های دلبستگی و زوجی بر راهبردهای حفظ رابطه بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه این پژوهش شامل کلیه زنان دارای فرزند در حال تحصیل در مقطع راهنمایی شهر تهران بود، که از میان آنها ۳۷۲ نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای  انتخاب شدند. ابزار گرداوری داده ها، پرسشنامه راهبردهای حفظ رابطه استفورد، داینتون و هاس (۲۰۰۰)، پرسشنامه سبک دلبستگی هازن و شیور (۱۹۸۷) و پرسشنامه ابعاد ارتباطی فیتزپاتریک و ریتچی (۱۹۹۴)،  بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که رابطه مثبت معنی داری بین سبک دلبستگی ایمن (۱۷/۰ r=، ۰۰۱/۰ P≤) و سبک های زوجی سنتی (۲۳/۰ r=، ۰۰۱/۰ P≤) و مستقل (۵۶/۰ r=، ۰۰۱/۰ P≤) با راهبردهای حفظ رابطه، وجود دارد. همچنین بین سبک های دلبستگی اجتنابی (۱۶/۰- r=، ۰۰۲/۰ P≤) و دوسوگرا (۱۴/۰- r=، ۰۰۳/۰ P≤) با راهبردهای حفظ رابطه، ارتباط منفی معنی داری وجود دارد. همچنین تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که سبک های زوجی سنتی، مستقل و سبک های دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا توان پیش بینی ۳۳ درصد واریانس راهبردهای حفظ رابطه را داشتند. براساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت که سبک های زوجی و دلبستگی نقش موثری در میزان استفاده زوجین از راهبردهای حفظ رابطه دارند.

Keywords:

attachment style , coupe style , relational maintenance strategy , women , راهبردهای حفظ رابطه , سبک های دلبستگی , سبک های زوجی , زنان