وضعیت ارتباط پرستار- بیمار در بخش های بالینی بیمارستان هاجر شهرکرد در سال ۱۳۸۹

زمینه و هدف: پرستاری حرفه ای است که ایفای نقش در آن از طریق ارتباط شکل می گیرد به این معنی که اجرای صحیح مداخلات پرستاری مستلزم برقراری ارتباط مناسب میان پرستار و بیمار است. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت عملکرد ارتباط پرستار- بیمار در بخش های بالینی بیمارستان هاجر شهرکرد انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی با شرکت ۲۷۹ بیمار و ۲۶۴ پرستار انجام شد که به صورت در دسترس از بین بیماران بستری و پرستاران شاغل در بخش های مختلف بستری بیمارستان هاجر شهرکرد انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه ارتباط پرستار با بیمار جمع آوری گردید. یافته ها: میانگین نمره کلی ارتباط پرستار با بیمار از نظر پرستاران ۸/۶±۶۵/۵۶ و از نظر بیماران ۴۳/۱۱±۴/۴۹ بود. از نظر بیماران بخش های مختلف، نمرات ارتباط تفاوت معنی داری نداشت (۰۵/۰p>) و تنها نمرات بیماران در بخش عفونی بهتر از بخش های داخلی زنان و داخلی مردان بودند (۰۰۱/۰p≤). بیماران امتیاز کمتری نسبت به پرستاران در مورد رعایت اصول ارتباط دادند که این اختلاف از نظر آماری معنادار بود (۰۰۱/۰p≤). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه لازم است به عوامل موثر در زمینه مشکلات برقراری ارتباط موثر بین پرستاران و بیماران توجه بیشتر نموده و برای رفع مشکلات ارتباطی آنها اقدامات لازم انجام گیرد.

Keywords:

Nurse , Patient , Relationship , ارتباط , بیمار , پرستار