اثر نانو ذرات کلوئیدی سیلیس تولید شده از سبوس برنج بر ثبات ابعاد و جذب آب چوب صنوبر (Populus deltoides )

این تحقیق با هدف بررسی اثر محلول کلوئیدی نانوسیلیس با استفاده از منبع گیاهی سبوس برنج با تکنیک خاکسترسازی و هضم قلیایی بدست آمد، و بر خواص فیزیکی چوب صنوبر انجام شد. نمونه­های آزمونی براساس استاندارد ASTM-D۱۰۳۷ در ابعاد cm۳  ۲×۲×۲  تهیه گردیدند و در سیلندر اشباع، به روش بتل در پنج سطح ۰، ۲/۱، ۷/۱، ۲/۲ و ۲/۳ درصد با نانوسیلیس کلوئیدی اشباع شدند. درصد جذب و ماندگاری نانوسیلیس، تغییرات دانسیته، جذب آب و کارایی ضدواکشیدگی اندازه­گیری شدند. درصد جذب نانو سیلیس در سطوح  ۲/۱، ۷/۱، ۲/۲ و ۲/۳ درصد به ترتیب ۸۵/۱۱۹، ۵۸/۱۶۹، ۳۶/۱۹۶ و ۷۵/۲۱۴ درصد اندازه­گیری شد. ماندگاری نانوسیلیس در پایین ترین و بالاترین سطح تیمار نیز ۲۸/۱ و ۳۱/۹ درصد گزارش گردید. نتایج نشان داد که دانسیته چوب از g/cm۳ ۳۷/۰ در نمونه شاهد به g/cm۳ ۴۱/۰ در بالاترین سطح جذب افزایش یافت. با افزایش سطح جذب نانوسیلیس، جذب آب نمونه­های اشباع شده با افزایش غلظت نانو افزایش یافت، اما ثبات ابعاد نمونه­های تیمار شده افزایش یافت؛ به طوری که پس از طولانی­ترین زمان غوطه­وری، واکشیدگی حجمی نمونه­های اشباع شده با نانوسیلیس در مقایسه با نمونه شاهد کاهش یافتند. بنابراین با افزایش سطح جذب نانوسیلیس، اثر ضدواکشیدگی نمونه­های اشباع شده پس از ۱۶۸ ساعت غوطه وری، در سطوح ۲/۱، ۷/۱، ۲/۲ و ۲/۳ درصد، به ترتیب  ۵/۳۶، ۹/۴۲، ۷/۳۴ و ۸/۲۶ درصد برآورد شد.

Keywords:

نانو ذرات سیلیس کلوئیدی , سبوس برنج , جذب آب , ثبات ابعاد , اثر ضدواکشیدگی , صنوبر