ارزیابی امکان تصفیه زه آب کشاورزی با استفاده از فیلترهای زیستی در محدوده شبکه آبیاری و زهکشی سپیدرود

زه آب های کشاورزی با توجه به حجم زیاد، مهم ترین منابع آب های برگشتی را شامل می شوند. بررسی راهکارهای امکان استفاده مجدد از این آب های برگشتی برای تامین نیازهای کشاورزی با توجه به شرایط منابع آبی ایران، امری ضروری است. هدف از این پژوهش، بررسی کارایی چهار فیلتر زیستی شامل خاک اره ، سبوس برنج، ذغال چوب و تفاله چای در تصفیه و کاهش تعدادی از پارامترهای موجود در زه آب کشاورزی شامل نیترات، منیزیم، سدیم، pH و EC است. از آب های برگشتی اراضی شالیزاری شهرستان آستانه در استان گیلان برای آزمایش استفاده شد. نتایج نشان داد که هر چهار فیلتر زیستی میزان pH آب را به طور معنی داری کاهش دادند. فیلتر زیستی ذغال چوب، باعث کاهش معنی دار نیترات به میزان ۲۰ درصد شد. همچنین فیلتر زیستی خاک اره مقادیر نیترات، سدیم و EC را به طور معنی داری به ترتیب به میزان ۲۱، ۹ و ۵ درصد کاهش داد؛ اما فیلترهای زیستی تفاله چای و سبوس برنج باعث افزایش معنی دار به ترتیب منیزیم و سدیم شدند. در مجموع و با مقایسه فیلترهای زیستی، مشخص شد که فیلتر زیستی خاک اره در کاهش نیترات، سدیم و EC موثر است و برای پژوهش های آینده، می توان از آن به عنوان یک گزینه مناسب استفاده کرد.

Keywords:

خاک اره , سبوس برنج , ذغال چوب , تفاله چای , بیوفیلتر