زیست چینه نگاری، زیست رخساره ها و دیرینه بوم شناسی نهشته های دونین پسین (سازند خوش ییلاق) برپایه کنودونت ها در شمال شرق ایران (حوالی بجنورد و جاجرم)

ایران براساس زیای کنودونتی بررسی شده است. سنگ های دونین بالایی در مناطق مطالعه شده شامل توالی های کربناته و تخریبی بسیار کم عمق هستند که معادل سازند خوش ییلاق در نظر گرفته شده اند. سنگ شناسی غالب برش های مطالعه شده شامل ماسه سنگ، شیل، ژیپس، سنگ آهک و دولومیت است. قاعده سازند خوش ییلاق در هر سه برش مطالعه شده روی سازند پادها به صورت هم شیب و پیوسته قرار دارد و مرز بالایی سازند خوش ییلاق نیز در برش های کوه اوزون و رباط قره بیل با سازند مبارک و به صورت هم شیب و پیوسته پوشیده می شود؛ در صورتی که در برش گردنه پلمیس به واسطه یک ناپیوستگی فرسایشی سازند خوش ییلاق در زیر سازند شمشک قرار می گیرد. براساس مطالعات فسیل شناسی ۷ گونه و زیرگونه کنودونتی شناسایی شد که به تشخیص ۲ زیست زون کنودونتی به ترتیب شامل Upper rhenana – linguiformis، Lower triangularis - Lower crepida و یک رخساره زیستی به نام Icriodus – Polygnathus انجامید. با توجه به زیست زون های شناسایی شده، سن دونین پسین (فرازنین پسین- فامنین پیشین) برای سازند خوش ییلاق در مناطق مطالعه شده محرز می شود. رخساره زیستی و کنودونت های شناسایی شده در برش های مطالعه شده نشان دهنده مناطق کم عمق دریایی با آب وهوای گرم و استوایی در زمان ته نشین شدن این سازند هستند. بررسی فسیل های به دست آمده در مناطق مطالعه شده و مقایسه آنها با حوضه های رسوبی دیگر حاکی از استقرار این برش ها در نواحی شمالی خشکی گندواناست. تجزیه و تحلیل رخساره های زیستی و سنگی، روند کاهش عمق را در انتهای فرازنین پسین نشان می دهد که به مانند نمونه های جهانی در این زمان با افت شدید سطح آب دریا دنبال می شود؛ سپس در طول فامنین، محیط عمیق‎تر در بعضی نواحی منطقه حاکم می شود؛ چنانکه رخساره های زیرمحیط های دریای باز (بایوکلاست اسپیکول وکستون- پکستون) برجا گذاشته شده اند.

زیست چینه نگاری، زیست رخساره ها و دیرینه بوم شناسی نهشته های دونین پسین (سازند خوش ییلاق) برپایه کنودونت ها در شمال شرق ایران (حوالی بجنورد و جاجرم) Keywords:

دیرینه بوم شناسی , زیستچینهنگاری , دونین پسین , کنودونت , شمال شرق ایران , بجنورد , جاجرم