مطالعه داکینگ مولکولی بر روی داروی الوایتگراویر و تعدادی از مشتقات آن به عنوان مهارکننده های آنزیم اینتگراز HIV-۱

HIV-۱ یک رتروویروس و از دسته لنتی ویروسها میباشد و با حمله به دستگاه ایمنی بدن انسان باعث از بین رفتن سلولهای لنفوسیت T و آسیب پذیرتر شدن بدن نسبت به سایر بیماری های عفونی می شود. این بیماری همه ساله جان افراد زیادی را می گیرد و نیاز به دارو درمانی دارد. استفاده از داروهای ضد رتروویروسی به عنوان مهارکننده های آنزیمی نقش مهمی در کاهش مرگ و میر افراد مبتلا به بیماری ایدز دارد. آنزیم اینتگراز HIV-۱ یکی از آنزیم هایی است که با ادغام DNA ویروسی درون DNA میزبان نقش مهمی در تولید و تکثیر ویروس دارد. آنزیم اینتگراز همولوگ انسانی ندارد و هدف بالقوه ای برای کنترل و درمان بیماری ایدز به حساب می آید. الوایت گراویر دومین داروی مهارکننده اینتگراز میباشد که عملیات انتقال رشته آنزیم HIV-۱ IN را مهار می کند. بروز مقاومت دارویی در اثر استفاده طولانی مدت از داروهای ضد رتروویروسی دلیلی برای ساخت داروهای جدید می باشد. یکی از روش های تولید دارو، طراحی دارو با استفاده از روشهای in silico میباشد. در این مقاله سعی داریم با استفاده از داکینگ مولکولی میزان انرژی اتصال ترکیبات استخلاف گذاری شده داروی الوایتگراویر را نسبت به مهار آنزیم اینتگراز بررسی کنیم. برای انجام این کار از برنامه اتوداک ورژن ۴,۲,۶ استفاده شد و ترکیب شماره دو با انرژی -۸.۵۲ kcal/ mol بهترین انرژی اتصال را نشان داد.

Keywords:

HIV-۱ , اینتگراز , الوایتگراویر , داکینگ مولکولی