بررسی اثر یک دوره تمرینات ایروبیک بر بهره ی حافظه ی دانشجویان دختر (بر اساس زمان آزمون)

هدف: بسیاری از مطالعات، تاثیرات مفید تمرینات هوازی را بر کارکردهای شناختی (و حافظه به عنوان مهم­ترین کارکرد شناختی) نشان می­دهند و تحقیقات زیادی به اثر زمان روز بر کارکردهای شناختی از جمله حافظه پرداخته ­اند. هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرینات ایروبیک بر بهره­ ی حافظه بر اساس زمان آزمون است. روش: در این پژوهش، ۳۶ دانشجوی دختر دانشگاه اصفهان با میانگین سنی ۲/۵۸±۲۴/۱۱ به روش دردسترس انتخاب شدند. برای بررسی بهره­ی حافظه از آزمون حافظه­ ی بالینی وکسلر بزرگ­سالان استفاده شد. آزمون حافظه­ ی وکسلر پیش و پس از تمرینات هوازی ایروبیک در دو زمان هشت صبح و چهار بعد از ظهر گرفته و داده ­ها با آزمون تحلیل واریانس با اندازه­ های تکراری تجزیه و تحلیل شد. یافته­ ها: نتایج نشان دادند که میانگین امتیاز بهره ­ی حافظه در پیش ­آزمون عصر بهتر از پیش ­آزمون صبح بوده و میانگین امتیاز بهره ­ی حافظه ­ی افراد بعد از تمرینات ایروبیک در زمان آزمون صبح به طور معناداری نسبت به قبل از تمرینات ایروبیک افزایش داشته است، در حالی که انجام تمرینات ایروبیک بر میانگین نمرات بهره­ ی حافظه افراد در زمان آزمون عصر تاثیر معناداری نداشت. نتیجه­ گیری: با توجه به یافته­ های پژوهش حاضر می­توان نتیجه گرفت که اجرای تمرینات ایروبیک به بهبود بهره ­ی حافظه در آزمون صبح منجر شده است، بنابراین به نظر می­رسد در بررسی عملکرد بهینه­ ی کارکردهای شناختی توجه به عامل زمان روز مهم باشد.

Keywords:

Time of the day , Memory Quotient , Aerobic Exercise , Cognitive Functions , زمان روز , بهره ی حافظه , تمرینات هوازی , کارکرد شناختی