مقایسه انعطاف ناپذیری شناختی و سبک های حل مساله در دانشجویان دارای نشخوار فکری و بدون نشخوار فکری

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه انعطاف ناپذیری شناختی و راهبردهای حل مساله در دانشجویان دارای نشخوار فکری و بدون نشخوار فکری اجرا شد. روش: این پژوهش از حیث هدف بنیادی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها توصیفی است. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانشجویان دانشگاه های دولتی شهر تهران تشکیل می دادند که بعد از انتخاب تصادفی چهار دانشگاه ، ۴۰۰ دانشجو با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و مقیاس های سبک پاسخ دهی و افسردگی بک برای آنها اجرا شد. بعد از تحلیل اولیه، ۶۰ نفر به عنوان نمونه هدف انتخاب و به دو گروه نشخوارکننده و غیرنشخوارکننده تقسیم شدند. در مرحله بعد آزمون گنجینه لغات، کارت های ویسکانسین و پرسش نامه سبک های حل مساله اجرا شد. نتایج با استفاده از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تحلیل واریانس تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان دادند که از نظر خطای درجاماندگی و شکست در حفظ مجموعه سازی افراد دارای نشخوار فکری و بدون نشخوار فکری تفاوت معناداری دارند. همچنین بین گروه ها فقط در راهبرد درماندگی و مهارگری تفاوت معنادار وجود دارد و در سایر راهبردهای حل مساله دو گروه تفاوت معناداری ندارند. نتیجه گیری: با استفاده از درمان درجاماندگی می توان نشخوار فکری و افسردگی را کاهش داد، بنابراین درمانگران با یافتن فنونی برای افزایش انعطاف پذیری شناختی و آموزش آن به بیماران می توانند افق های تازه ای در برابر درمان افسردگی ایجاد کنند.

Keywords:

Cognitive Inflexibility , Problem Solving Style , Ruminator , کلیدواژه ها: انعطاف ناپذیری شناختی , نشخوار فکری , سبک های حل مساله