واکنش پذیری هیجانی در بیماران افسرده ناخوشکام (کاربرد محرک های بویایی برای القای هیجان)

این مطالعه برای یافتن چگونگی ارتباط واکنش پذیری هیجانی و میزان ناخوشکامی در بیماران افسرده، سامان داده شده است. چهل بیمار در این پژوهش شرکت داشتند که به دو گروه همتا شده کم ناخوشکام و بیش ناخوشکام (بر اساس پرسشنامه اسنیت-همیلتون) تقسیم شدند. در این مطالعه از محرک های بویایی خوشایند و خنثی برای القای هیجان، و از یک مقیاس درجه بندی کمی، برای سنجش واکنش پذیری هیجانی استفاده شد. گذشته از آن که نتایج حاکی از افسردگی و ناامیدی بیشتر گروه بیش ناخوشکام نسبت به گروه کم ناخوشکام بود، واکنش پذیری گروه بیش ناخوشکام در برابر محرک های خوشایند و نیز ناخوشایند، کاهش معنی داری را نشان داد.

Keywords:

ناخوشکام , هیجانی , واکنش پذیری گروه بیش ناخوشکام , بیماران افسرده ناخوشکام , میزان ناخوشکامی در بیماران افسرده , واکنش پذیری هیجانی , بویایی , گروه بیش ناخوشکام , بیماران افسرده , خوشایند