اثر تزریق درون بطنی داروهای دوپامینرژیک بر حافظه وابسته به مورفین، بر اساس روش یادگیری اجتنابی غیرفعال

هدف: در این آزمایش اثر داروهای دوپامینرژیک بر حافظه وابسته به وضعیت مورفین بر اساس روش یادگیری اجتنابی غیرفعال بر موش های سوری بررسی شده است. روش: در این پژوهش تجربی مورفین و سالین به صورت زیرپوستی و داروهای دوپامینرژیک به صورت  داخل بطنی (مغزی) تزریق شدند و پس از آن (با استفاده از دستگاه پایین آمدن از سکو) زمان تاخیر در پایین آمدن از سکو اندازه گیری شد که معرف حافظه حیوان می باشد. یافته ها: تزریق زیرجلدی مورفین (mg/kg ۵) در مرحله قبل از آموزش باعث تخریب حافظه بازخوانی شد ولی تزریق همان دوزمورفین در روز آزمون باعث حافظه (یادگیری) وابسته به وضعیت گردید. تزریق درون بطنی آگونیست گیرنده (D۱) دوپامینی به نام (SKF ۳۸۳۹۳( و تزریق آگونیست گیرنده (D۲) دوپامینی به نام کینپیرول و آنتاگونیست (D۲) به نام سولپیراید در مرحله قبل از آزمون باعث ایجاد آثار مشابه تزریق مورفین در مرحله قبل از آزمون و هم باعث افزایش عمل اپیوئیدها شد. از سوی دیگر تزریق درون بطنی آنتاگنیست (D۱) به نام (SCH ۲۳۳۹۰) در مرحله قبل از آزمون، باعث جلوگیری از بازگشت حافظه به  وسیله مورفین شد. نتیجه گیری: به نظر می آید که اثر مورفین در برخی از مسیرهای حافظه از طریق رسپتورهای دوپامینی انجام می شود.

Keywords:

State- dependent learning , Passive avoidance task , Dopaminergic drugs , یادگیری وابسته به حالت , یادگیری اجتنابی غیرفعال , داروهای دوپامینرژیک