مسئولیت مدنی ورزشکاران در قبال خسارت ناشی از مسابقه و تمرین در حقوق ایران

اهمیت تربیت بدنی و ورزش که لازمه سلامتی و تندرستی در جامعه امروزی می باشد بر هیچ کس پوشیدهنیست، به گونه ای که حتی با غرور ملی نیز پیوند خورده است، اما باید دانست که ورزش جدای از خطراتو آسیب ها نمی باشد و ممکن است یکی از ورزشکاران بر روی دیگری مرتکب خطایی گردد. قانونگذارنیز این خطرات و آسیب ها را از چشم دور ندانسته و آنها را مدنظر داشته است بنابراین شناسایی مسئولآسیبها در یک حادثه ورزشی با دشواری های متعددی روبرو است که می توان آنها را ناشی از شناسایینشدن مبنای مسئولیت ورزشکاران در خصوص این حوادث دانست. برای یافتن این مبنا نخست باید قلمروموضوعی (تعریف حادثه ورزشی) و مفهومی تقصیر (قواعد حاکم بر آن) را بشناسیم و سپس بیانویژگی های یک فعالیت ورزشی ضروری خواهد بود. این ویژگی ها که به طور کلی می توان آنها را در دوعنوان «دکترین خطرهای ذاتی» و «دکترین (نظریه) پذیرش خطر» خلاصه کرد، بیشترین نقش را درشناسایی مبنای مسئولیت در حوادث ورزشی دارد. بنابراین با بررسی و تحلیل حقوق موضوعه ایران، بر اینباورند که مبنای مسئولیت مدنی ورزشکاران در حقوق ایران، مسئولیت مدنی ورزشکاران در مقابلیکدیگر مبتنی بر نظریه تقصیر قابلیت استناد دارد.

Keywords:

آسیب ها ورزشی , حادثه ورزشی , تربیت بدنی , ورزشکار , مسئولیت مدنی , حقوق ایران