گستره مفهومی نظم عمومی و اخلاق حسنه در قانون مدنی

بررسی مفهوم نظم عمومی و اخلاق حسنه در حقوق بین الملل خصوصی به صورت کتابخانه ای و مطالعه درکتب و مقالات موجود صورت گرفته است. ماهیت و مفهوم نظم عمومی و اخلاق حسنه در نظام هایحقوقی مختلف، متفاوت است زیرا هر نظام حقوقی بر مبنای، مبانی متفاوتی استوار است. رعایت نکردناخلاق حسنه به معنی رعایت نکردن نظم عمومی است و امر غیراخلاقی امر خلاف نظم عمومی است. درزمینه ارتباط نظم عمومی و اخلاق حسنه دو نظریه مطرح است ؛ نخستین نطریه "نظریه انفکاک" است کهنظم عمومی را مربوط به قوانین موضوعه میداند و اخلاق حسنه را مربوط به قواعد خارج از قواعد حقوقیمی داند. دومین نظریه «نظریه اتصال» است که اعتقاد دارد که اخلاق حسنه جزئی از نظم عمومی است ورابطه آنها "عموم و خصوص مطلق" است. یعنی هر قاعدهای که مربوط به اخلاق حسنه باشد جزء نظمعمومی است اما هر قاعده راجع به نظم عمومی الزاما جزء مصادیق اخلاق حسنه قرار ندارد. می توان گفتکه نظم عمومی با اخلاق حسنه رابطه ای تنگاتنگ و دوسویه دارد و اموری که خلاف اخلاق حسنه است،نظم عمومی را نیز برهم می زند و از همین رو است که هیچ گاه حقوق نمی تواند به امور غیراخلاقی بی اعتنابماند. نظم عمومی و اخلاق حسنه هر دو منبع حقوقی هستند و منبع ماهیتا کارکرد ایجابی دارد. همهنظام های حقوقی هدف خود را برقراری نظم عمومی و اخلاق حسنه در سطح بین المللی اعلام کردند وسازمان ملل متحد وظیفه دفاع از نظم عمومی و اخلاق بین المللی را دارد.

Keywords:

نظم عمومی , اخلاق حسنه , حقوق , بین الملل , خصوصی