اثربخشی درمان شناختی- رفتاری واحد پردازه ای بر نشانگان بالینی و خود کنترلی بیماران روان تنی مبتلا به حساسیت پوستی

مقدمه: این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه تجربی (طرح پیش آزمون پس ازمون با گروه کنترل نابرابر) است که با هدفبررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری واحد پردازه ای بر نشانگان بالینی و خود کنترلی بیماران روان تنی مبتلا بهحساسیت پوستی (کهیر آنژیوادم) انجام گردید. روش: جامعه آماری این پژوهش کلیه بیماران دارای حساسیت پوستی مراجعهکننده به کلینیک های پزشکی شهر مشهد می باشند که از بین آنها نمونه ای با حجم ۲۴ نفر به صورت نمونه گیری دردسترس و داوطلبانه انتخاب شدند که به دو گروه ۱۲ نفری آزمایشی و گواه جایگماری شدند. ابزارهای اندازه گیری متغیرهایپژوهش قبل از مداخله درمانی بر گروه آزمودنی، برای هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفتند و پس از پایان دوره درمان،از هردوگروه پس آزمون گرفته شد. یافته ها: نتایج بوسیله روش های آماری (تحلیل کوواریانس یک متغیره وچند متغیره) و براساس نرم افزار (SPSS) موردتجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش حاکی از این بود که تفاوت معناداری دست کم در یکی از مولفه های پرسشنامه نشانگان بالینی و خودکنترلی ایجاد شده است. نتیجه گیری: میانگین نمرات اعضای گروه آزمایش، درمرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون، در آزمون افسردگی کاهش چشمگیری داشته است. این تغییر در گروه کنترل مشاهده نشد (P<۰/۰۵).

Keywords:

شناختی , رفتاری واحد پردازه ای , نشانگان بالینی , خود کنترلی , روان تنی