خلاءهای ایجابی قانون و رویه ای داوری در رابطه با صدور دستور موقت

دستور موقت یکی از شیوه های تامینی در رسیدگی های ترافعی میباشد، داوری نیز از جمله رسیدگی هاییاست که در آن نیازهای مختلفی صدور دستور موقت را ضروری میسازد زیرا رسیدگی به برخی امورنیازمند مداخله فوری داور میباشد ولی به نظر میرسد از آنجایی که اجرای دستور موقت نیازمند برخیامور امری میباشد این اختیار از داوری سلب شده است هر چند توافق داوری میتواند چنین اختیاری را بهداور اعطا کند که براساس آن داوران بتوانند در رسیدگی های خود اقدام به صدور دستور موقت کنند. اینخلاء در نظام آیین دادرسی مدنی احساس میشود که باید به این مساله مهم توجه میکرد و صدور دستورموقت را به عنوان یکی از تشریفات رسیدگی در داوری می گنجاند. با این حال باید به این مساله توجه کردکه صدور دستور موقت از جمله شرایطی ا ست که ارتباط مستقیمی با آیین رسیدگی دارد. از این رو جهتتوجیه دستور موقت باید به تشریفات رسیدگی داوری توجه شود و از این طریق خلاءهای موجود در قانونرا جبران کرد. با این حال باید به این نکته توجه کرد که وجود دستور موقت در رسیدگی های داوری بهعنوان یکی از نیازهای حال حاضر در عرصه داوری تجاری بین المللی احساس می شود که نیازمند مداخلهجدی قانونگذار می باشد.

Keywords:

داوری , دستور موقت , تامینی , فوریت , تشریفات