اصول طراحی شهرپیاده مدار(نمونه موردی شهردوگنبدان)

پیاده راه ها یا مسیرهای پیاده برای تبدیل فضاهای سکونتگاهی به مکان های امن و لذت بخش برای پیادهروی اختصاص داده شده اند. امروزه، در سیاست های برنامه ریزی وطراحی شهری به دنبال تقویت محیط هایپیاده و از بین بردن موانعی هستیم که توانایی ما را برای پیاده روی آسان و ایمن، محدود می کند.پیادهمداری که هدف آن بازیابی و توسعه فضاهای پیاده در سطح شهرها و به رسمیت شناختن و اولویت قائلشدن برای عابرین پیاده بعنوان عناصردرجه اول شهری؛ به یکی از محورهای برنامه ریزی و طراحی شهریبدل گردیده است. به ویژه با آغاز هزاره سوم ضرورت رویکرد مجدد به حرکت پیاده بعنوان سالم ترین،اقتصادی ترین و پویاترین روش جابجایی و حمل و نقل درون شهری مورد توجه جدی کارشناسان و مدیرانامور شهری قرار گرفته است. عواملی چون افزایش قابل توجه زمان جابجایی، افزایش تصاد فات، آلودگی هایصوتی، بصری و نزد یک شدن میزان آلودگی هوا به مرزهای تهدید سلامت انسانی،از تبعات سیستم حمل ونقل ناپایدار در شهرها می باشد.بنابراین،یک شهرمی بایست اقدامات وحرکت های ساکن آن، با فرم قابل رویتمحیط وبالگوهایی که از دید گروه های جمعیتی گوناگون واجداهمیت اندمرتبط باشند.دراین پژوهش سعی برآناست که مهمترین اصول طراحی متناسب با شهرپیاده مدارارائه و به منظورتطابق این اصول با نتایج مطالعاتموردی،به منظور غنی سازی آن ملاک عمل قرار دادن انسان وادراک اوازفضا، پیشنهاد هایی مطرح شودوهدفارائه ضوابط،استانداردها وراه حل هایی برای جدایی حریم حرکت پیاده وسواره برای آسایش بیشترشهروندانوگسترش هرچه بیشتر پیاده روی وپیاده مداری در شهراست.در این مقاله سعی شده است با تکیه بر روشتوصیفی- تحلیلی و داده هاو اطلاعات پژوهش و تحلیل اطلاعات به شیوه کتابخانه ای واسنادی گردآوری شده است.

Keywords:

پیاده , پیاده مداری , حریم , ایمنی , بلوک