تبیین و تحلیل پایداری فضاهای جمعی و سنجش عوامل موثر برآن (نمونه موردی: پارک خانواده شهر مهاباد)

 اهمیت فضاهای عمومی شهری به عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه پایدار در زندگی روزمره افراد غیرقابل انکار است، بااین وجود، به اصول و معیارهای طراحی در طرح­های توسعه شهری توجه چندانی نشده است. دراین بین یکی از فضاهایی که بستری جهت انجام ملاقات­های محله­ای و گذران اوقات فراغت و مشارکت شهروندان و بهبود حیات اجتماعی شهر فراهم می آورد، پارک است. بر این اساس پژوهش حاضر که در سال ۱۳۹۷ در پارک خانواده شهر مهاباد به انجام رسیده است، با روش توصیفی- تحلیلی و گردآوری اطلاعات به روش پیمایشی، به بررسی میزان پایداری فضای مورد مطالعه بر اساس شاخص­های پایداری فضای جمعی و همچنین سنجش مهم ترین عوامل اثر­گذار بر ارتقاء پایداری در فضای مذکور پرداخته است. سنجش انجام شده توسط آزمون آلفای کرونباخ، پایایی پرسشنامه و نتایج آزمون­های KMOو بارتلت، کفایت حجم نمونه و همچنین روایی درونی و ساختاری پرسشنامه را تایید  کردند. نتایج تحلیل­های آماری، حاکی از وضعیت ناپایدار فضا در تمامی مولفه های بررسی شده (به جز در مولفه های اجتماع­پذیری) می­باشد. همچنین نتایج مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم­افزار PLS نیز مشخص ساخت که مولفه های مربوط به معیار آسایش و تصویر ذهنی که اشاره به آسایش، آرمش و امنیت فیزیکی و روانی کاربران فضا دارند، با اختلاف، بیشترین تاثیر را بر ارتقاء پایداری در فضای مورد مطالعه دارند. بنابراین جهت ساماندهی و ارتقای پایداری فضا، این دسته از مولفه ها می­بایست در اولویت تحقق و اجرا قرار گیرند.

Keywords:

فضای جمعی , پایداری , ارزیابی کاربر محور , پارک خانواده , شهر مهاباد