تاثیرات طبیعت گردی بر روی گونه های آسیب پذیر حیات وحش

با وجود تاثیرات اندک طبیعت­گردی بر روی مناطق حفاظت شده و گونه­های حیات وحش، در صورت مدیریت نادرست گاهی شاهد اثرات زیانبار این نوع از صنعت بر روی گونه­های حیات وحش نیز می­باشیم. گردشگری مبتنی بر طبیعت و طبیعت­گردی هر دو از فعالیت های بسیار محبوب و پرطرفدار می باشند، که سالیانه درآمدی به ارزش میلیون ها دلار در سال را تولید می­کنند. همچنین هر ساله بر میزان تولید ناخالص طبیعت­گردی در دنیا افزوده می­شود. بااین حال، تعاملات میان حیات وحش و انسان، حتی زمانی که رفاه جانوران در نظر گرفته می شود، اغلب رفتار جانوران را تغییر می دهد. به عنوان مثال غذا دادن به آن ها ممکن است پرخاشگری را در بین آن ها افزایش داده و موجب زخمی شدن و نزاع بین افراد آن ها نیز شود. تغذیه دستی گونه­ها و به خصوص گونه­های طعمه موجب تغییرات رفتاری و عادت کردن غیر متعارف گونه­ها جانوران به خطراتی که می­تواند بقای آنها را تهدید نماید، می­شود. وابستگی مالی مناطق حفاظت شده به حضور گردشگران برای بازدید از مناطق باعث آسیب پذیر شدن مناطق  گونه های موجود در آنها بخصوص گونه­های در خطر انقراض می­شود. به طوری که به ایجاد یک رکود در بازار گردشگری خطر از دست دادن گونه­ها به شدت افزایش خواهد یافت. لذا برقراری توازن و تعادل مدیریت شده بین وابستگی یا عدم پذیرش گردشگران در مناطق حفاظت شده ایجاد شود تا بتوان از آسیب­های احتمالی هر دو طیف رفتاری در امان بود.

Keywords:

حیات وحش , گونه های در خطر انقراض , پستانداران , پرندگان , اکوتوریسم