بررسی نقش میانجی تعهد عاطفی و تعدیلگری حمایت سرپرست در رابطه ناامنی شغلی و رفتارهای بازدارنده

امروزه همگان بر اهمیت نقش انسان ها در سازمان پی برده اند و از آن به عنوان سرمایه ای یاد می کنند که بهره وری سایر سرمایه های سازمان به میزان خبرگی و دانش­گر بودن آن بستگی دارد. استفاده صحیح از سرمایه انسانی مستلزم توجه به شرایط روحی، روانی و پیچیدگی های وجودی انسان ها و ایجاد بسترهای مناسب برای شکوفایی استعداد آن هاست. یکی از عوامل مهم و تاثیرگذار در عدم بهره وری سرمایه انسانی، که منجر به رفتارهای بازدارنده از سوی کارکنان می شود، ناامنی شغلی است. هدف این پژوهش بررسی روابط بین ناامنی شغلی، تعهد عاطفی و رفتارهای بازدارنده در شرکت خدمات بندری و فنی و مهندسی آریا دیزل اروند است. همچنین در این پژوهش به بررسی اثر تعدیل­گری حمایت سرپرستان نیز پرداخته شده است. روش پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی بوده که اطلاعات از طریق پرسش نامه جمع آوری شده و برای تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری و الگوریتم حداقل مربعات جزئی (PLS) استفاده شده است. بعد از برازش مدل­های اندازه­گیری و ساختاری به برازش کلی مدل پژوهش پرداخته شده و فرضیات، مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان می­دهد امنیت شغلی و تعهد عاطفی در کاهش رفتارهای بازدارنده کارکنان تاثیرگذار است و حمایت سرپرستان تاثیر تعهد عاطفی بر رفتارهای بازدارنده را تعدیل می نماید. ایجاد حس تعلق سازمانی در کارکنان موجب کاهش رفتارهای بازدارنده و افزایش امنیت شغلی و تعهد سازمانی می شود. حمایت سرپرستان، فرصت های لازم را جهت شکوفایی کارکنان در محیط کار فراهم می­کند.

Keywords:

ناامنی شغلی , تعهد عاطفی , حمایت سرپرستان , رفتارهای بازدارنده