سعه و ضیق حکمی شهادت صبی ممیز به مثابه ادله اثبات دعوا (مطالعه تطبیقی در حقوق اسلام، ایران و برخی نظامهای حقوقی)
Publish place: Fiqhe Moqaran (Comparative Jurisprudence)، Vol: 8، Issue: 16
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 399
This Paper With 28 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FIQHMG-8-16_013
تاریخ نمایه سازی: 2 دی 1400
Abstract:
در زمره مهمترین شرایط شهود در باب ادله اثبات دعوا، بلوغ است؛ آنچه در وهله نخست، از این شرط استفاده می شود، عدم صحت شهادت صبی است؛ حکمی که از اصل اولی و تبادر از آیات و برخی روایات نیز قابل استنباط است. با این همه، روایاتی وجود دارد که ظهور در اصل پذیرش شهادت صبی دارد. وانگهی، عده ای از فقیهان برجسته نیز شهادت صبی را در جراح و قصاص، در زمره ادله اثبات پذیرفته اند که البته قابل انتقاد می نماید. از نقطه نظر حقوقی نیز قانونگذار در ماده ۱۳۱۴ قانون مدنی شهادت صبیان را تنها جهت مزید اطلاع دانسته است و نیز در مواد ۱۷۷ و ۱۷۹ قانون مجازات اسلامی شهادت صبی را مطلقا نپذیرفته است. همین اختلاف تحلیلها، ضرورت واکاوی مسئله را ایجاب می کند. ازاین رو، آنچه از جمع ادله به نظر می رسد این است که از حیث دایره موضوعی مسئله، قتل موضوعی است که صبی صلاحیت شهادت دادن پیرامون آن را دارد و اما از حیث حکمی مسئله، هر قتلی قابلیت پذیرش شهادت صبیان را ندارد بلکه در قتلی که لااقل در آن چهار شرط مجتمع باشد می توان شهادت صبیان را به مثابه یکی از ادله اثبات دعوا پذیرفت: ۱) قتلی که بین خودشان واقع شده باشد، ۲) عدم تفرق صبیان پس از وقوع قتل، ۳) وجود اماره تمیز (یعنی وصول به ده سالگی) و ۴) شهادت صبی موجب اثبات قتل خطائی باشد که صرفا مثبت دیه بر عهده عاقله است. شاهد این مطلب را می توان روایت سکونی از امیرالمومنین(ع) دانست. رگه هایی از همین دیدگاه را فقهای صاحب نام اهل سنت از جمله در مذاهب مالکی و حنبلی اختیار کرده اند که مستند قول آنها نیز همان روایت سکونی است که در مصادر شیعه نیز آمده است. لذا شایسته است که دیدگاه برگزیده، به عنوان دیدگاهی اشتراکی وفق مبانی و مدارک فریقین اتخاذ گردد تا در این حوزه پر چالش، به نقطه ای مشترک رسید و زمینه اصلاحات حقوقی نیز در همین بستر فراهم آید.
Keywords:
Authors
علیرضا آبین
استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه سیستان و بلوچستان
عبدالله مختاری
دانشجوی دکتری فقه و حقوق جزا دانشگاه شهید مطهری
امیر بارانی بیرانوند
کارشناس ارشد فقه و حقوق خصوصی دانشگاه شهید مطهری
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :