بررسی و تحلیل روند شکل‎گیری نخست‎شهری در سطح استان خوزستان طی سال های ۱۳۳۵-۱۳۹۰

بر اساس اطلاعات به‎دست‎آمده از نتایج سرشماری های اخیر در استان خوزستان، شهر اهواز نسبت به دیگر شهرهای این استان برتری و حاکمیت مطلقی را داراست. هدف کلی این پژوهش ارزیابی وضعیت نخست‎شهری در کانون های شهری استان خوزستان در طی سال های ۱۳۳۵ تا ۱۳۹۰ است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از لحاظ روش مطالعه توصیفی تحلیلی است. برای جمع‎آوری اطلاعات، ضمن مطالعه آثار کتابخانه‎ای و استفاده از آمارنامه‎ها (سالنامه آماری و سرشماری نفوس و مسکن در همه دوره‎های سرشماری)، از بانک های اطلاعاتی واقع در استانداری نیز استفاده شده است. در ادامه، با بررسی اطلاعات و همچنین تجزیه و تحلیل آنها با استفاده از نرم‎افزار Excel، در تبیین مناسب داده ها تلاش شده است. برای پی‎بردن به وضعیت نخست‎شهری در استان خوزستان، از مدل های مرتبه- اندازه و مدل های رایج نخست‎شهری شامل شاخص های نخست‎شهر، دو ‎شهر، کینزبرگ، موما و الوصابی و مهتا استفاده شده است. یافته‎های پژوهش نشان‎می دهد توزیع فضایی جمعیت در سطح شبکه شهری استان خوزستان در طی این سال ها به سمت تمرکز بیشتر در شهر اهواز و کاهش جمعیت در دیگر شهرهای متوسط و کوچک استان در حرکت بوده است. سرانجام، با توجه به ارزیابی های صورت‎گرفته از وضعیت نخست‎شهری در استان خوزستان، برای بهبود وضعیت، نسبت به ارائه راهکارهای مناسب تلاش شده است.

Keywords:

شبکه شهری , نخست‎شهری , توزیع فضایی جمعیت , استان خوزستان , جنگ