دیدگاه تکنولوژیست های جراحی نسبت به صلاحیت بالینی خود در بیمارستان های آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال ۱۳۹۷

مقدمه: صلاحیت بالینی یکی از عوامل مهم در حفظ استانداردهای مراقبت، شناسایی نیازهای آموزشی، توانمندی به کار گیری دانش و اطلاعات است. با پیشرفت تکنولوژی و پیدایش روش های نوین جراحی لزوم افزایش صلاحیت بالینی تکنولوژیست های اتاق عمل به چشم می خورد. هدف از این مطالعه بررسی دیدگاه تکنولوژیست های جراحی نسبت به صلاحیت بالینی خود در بیمارستان های آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال ۱۳۹۷ می باشد. روش کار: در این مطالعه تحلیلی صلاحیت بالینی ۹۷ نفر از تکنولوژیست های اتاق عمل بیمارستان های آموزشی-درمانی شهر ساری و قائم شهر که زیرنظر دانشگاه علوم پزشکی مازندران بودند، به روش تصادفی طبقه ای-نسبتی بررسی شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل دو بخش مشخصات دموگرافیکی و پرسشنامه صلاحیت بالینی بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش ۲۲ و بر اساس آماره های توصیفی فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و آزمون های آماری تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه انجام گرفت. یافته ها: میانگین نمره کلی صلاحیت بالینی تکنولوژیستهای جراحی ۳۹/۰ ± ۹۹/۲ و در سطح متوسط بود. بالاترین و پایین ترین میانگین و انحراف معیار به ترتیب مربوط به ارزیابی تشخیص و مراقبت از بیمار جراحی (۵۵/۰ ± ۴۸/۳) و عملکرد اخلاقی قانونی (۳۲/۰ ± ۹۵/۱) بود. ارتباط معنی داری بین نوع استخدام و جنسیت با صلاحیت بالینی تکنولوژیست های جراحی مشاهده شد (۰۵/۰ > P). نتیجه گیری: سطح صلاحیت بالینی تکنولوژیست های جراحی مراکز آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سطح متوسط قرار داشت. لزوم برنامه ریزی جهت انجام تحقیقات و به کار بردن نتایج آن در بالین و پرورش روحیه تحقیق و تفحص در تکنولوژیست ها و همچنین ارائه آموزش های مداوم توصیه می شود. علاوه بر این به نظر می رسد آگاهی دست اندرکاران آموزش دانشگاه های علوم پزشکی از سطح صلاحیت بالینی افراد شاغل در مراکز آموزشی، درمانی اطلاعات ارزشمندی برای طراحی برنامه های آموزش اثر بخش و در نهایت، ارتقای کیفیت خدمات بهداشتی- درمانی فراهم می سازد.  

Keywords:

Operating Room , Surgical Technologists , Clinical Competence , Competence , اتاق عمل , تکنولوژیست های اتاق عمل , صلاحیت بالینی , صلاحیت