اثر بازی های حرکتی مبتنی بر نظریه مونته سوری بر فعالیت الکتریکی عضلات در کودکان دارای نارسایی توجه/بیش فعالی

مقدمه: نارسایی بیش فعالی/کم توجهی جزو شایعترین اختلات روان پزشکی کودکان میباشد. پیدا نمودن شیوه های درمانی جهت بهبود این افراد به لحاظ علمی از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی بازیهای حرکتی مبتنی بر نظریه مونته سوری بر فعالیت الکتریکی عضلات در کودکان دارای نارسایی توجه / بیش فعالی طی راه رفتن بود. روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود. ۳۰ کودک پسر دارای نارسایی توجه/ بیش فعالی به طور تصادفی در دو گروه کنترل (۱۵ نفر، سن:۰/۴± ۸/۱) و تجربی (۱۵ نفر،سن:۰/۵± ۸/۱)فعالیت الکتریکی عضلات طی راه رفتن قبل و بعد از ۱۲ هفته با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد. برنامه تمرینی به مدت ۱۲ هفته (سه جلسه در هفته) شامل بازی های حرکتی مبتنی بر نظریه مونته سوری بود. جهت تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس دو سویه با اندازه های تکراری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که فرکانس عضله درشت نئی قدامی(P=۰/۰۴۱) و پهن خارجی (P=۰/۰۴۱)در مرحله پاسخ بارگذاری طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون تنها در گروه تجربی به لحاظ آماری کمتر بود. علاوه بر این، یافته ها نشان داد که فرکانس عضله سرینی میانی در فاز میانه اتکا تنها در گروه تجربی طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون کمتر بود(P=۰/۰۴۷) نتیجه گیری: کاهش فرکانس عضلات در پژوهش حاضر نشان دهنده بهبود کارآیی راه رفتن بعد از دوره تمرینی میباشد. بنابراین، استفاده از این برنامه تمرینی در کودکان پسر دارای نارسایی توجه/ بیش فعالی توصیه میشود.

اثر بازی های حرکتی مبتنی بر نظریه مونته سوری بر فعالیت الکتریکی عضلات در کودکان دارای نارسایی توجه/بیش فعالی Keywords:

Rehabilitation , Walking , Attention-deficit , Electromyography , بازتوانی , راه رفتن , نارسایی توجه , الکترومایوگرافی