مقایسه زمان بندی فعالیت عضلات اندام تحتانی در مرحله اتکای دویدن بین ورزشکاران با سابقه جراحی رباط متقاطع قدامی و سالم

چکیده مقدمه: پس از بازسازی رباط متقاطع قدامی، به منظور جلوگیری از آسیب مجدد این رباط، ارزیابی عملکرد سیستم عصبی-عضلانی در هماهنگ سازی زمان شروع و رسیدن به اوج فعالیت عضلات اندام تحتانی از اهمیت کلینیکی برخوردار است. هدف: بدین منظور هدف از مطالعه حاضر مقایسه زمان بندی فعالیت عضلات اندام تحتانی در مرحله اتکای دویدن بین ورزشکاران با سابقه جراحی رباط متقاطع قدامی و ورزشکاران سالم بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و کاربردی می باشد. ۱۰ نفر از ورزشکاران با سابقه جراحی رباط متقاطع قدامی که حداقل یک سال از جراحی آن ها گذشته بود، به عنوان گروه تجربی و ۱۰ نفر از ورزشکاران سالم به عنوان گروه کنترل  بطور داوطلبانه از استان همدان شرکت کردند. گروه کنترل به لحاظ سن، قد و وزن با گروه تجربی همسان بود. با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی سطحی لحظه شروع فعالیت و زمان رسیدن به اوج فعالیت عضلات اندام تحتانی اندازه گیری شدند. داده های دو گروه با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره در سطح معناداری ۰/۰۵> P مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: در افراد با سابقه جراحی رباط متقاطع قدامی شروع به فعالیت عضلات درشت نی قدامی، دوقلوی داخلی، پهن داخلی، پهن خارجی، دوسررانی و سرینی میانی (۰/۰۰۱= P) و نیز زمان رسیدن به اوج فعالیت عضلات درشت نی قدامی، پهن خارجی، سرینی میانی، نیم وتری (۰/۰۰۱= P) و دوسررانی (۰/۰۴۵=P ) در مقایسه با ورزشکاران سالم بطورمعناداری با تاخیر همراه بود. نتیجه گیری: در مرحله اتکا دویدن زمان شروع به فعالیت و زمان رسیدن به اوج فعالیت عضلات اندام تحتانی گروه تجربی با تاخیر همراه بود که عامل ریسک محسوب می­گردد. توانبخشی عضلات با هدف افزایش نیرو و هماهنگی عضلانی و تقویت گیرنده­های حسی در این افراد باید جدی گرفته شود. بطور واضح مشخص نیست این تغییرات ناشی از سازگاری عصبی عضلانی یا آسیب مرتبط با حس های عمقی می باشد. توصیه می شود ارتباط بین این تاخیر با پارگی مجدد رباط صلیبی بررسی شود.

Keywords:

Running , Anterior Cruciate Ligament , Electromyography , دویدن , رباط متقاطع قدامی , الکترومایوگرافی.