تاثیر دوازده هفته تمرین در آب بر سطوح سرمی کمرین در مردان مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: کمرین نقش مهمی در التهاب و متابولیسم گلوکز دارد و سطوح خونی آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بالاست. از طرف دیگر، تمرینات در آب می تواند بر متابولیسم چربی تاثیر داشته باشد و ممکن است سطوح کمرین بعنوان یک آدیپوکاین را تعدیل نماید. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر ۱۲ هفته تمرین در آب بر سطوح کمرین در مردان مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. روش کار: در این تحقیق نیمه تجربی، ۲۸ مرد مبتلا به دیابت نوع دو با میانگین سنی۳/۶۶±۵۴/۵۰ سال و نمایه توده بدنی ۱/۹۳±۲۲/۲۷ کیلو گرم بر متر مربع انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه کنترل (۱۳=تعداد) و تجربی (۱۵=تعداد) تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تجربی به مدت ۱۲ هفته (۳ جلسه در هفته) در تمرینات در آب شرکت کردند. سطوح سرمی کمرین، درصد چربی بدن، نسبت دور کمر به دور باسن، نمایه توده بدن و قند خون ناشتا قبل و بعد از ۱۲ هفته تمرین در آب اندازه­گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آنکوآ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: سطوح سرمی کمرین (۰/۰۴۴=P)، درصد چربی بدن (۰/۰۰۱=P)، نسبت دور کمر به دور باسن (۰/۰۱۱=P) و نمایه توده بدن (۰/۰۰۱=P) در گروه تجربی پس از ۱۲ هفته تمرین در آب در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت، اما قند خون ناشتا تغییر معنی داری نداشت (۰/۱۳۷=P). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات ورزشی در آب می تواند با کاهش سطوح کمرین و بهبود ترکیب بدن نقش موثری در بهبود بیماری دیابت نوع دو داشته باشد.  

Keywords:

Diabetes Mellitus Type ۲ , Exercise training , Chemerin , دیابت ملیتوس نوع ۲ , تمرین ورزشی , کمرین