تاثیر تلفیق "درمان عقلانی- عاطفی آلیس" و "آموزش خوشبینی سلیگمن" بر سلامت عمومی و ناامیدی در زنان مطلقه مبتلا به اختلال افسردگی

مقدمه: اختلالات بالینی اختلالاتی هستند که به صورت، علائم باقیمانده از بیماری حاد نشان داده می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیرآموزش تلفیق در "درمان عقلانی- عاطفی آلیس" و "آموزش خوشبینی سلیگمن" بر سلامت عمومی و ناامیدی در زنان مطلقه مبتلا به اختلال افسردگی انجام شد. روش کار: طرح پژوهشی حاضر از نوع نیمه آزمایشی به شیوه پیش- پس آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل بود. داده های جامعه شامل زنان مطلقه تماس گیرنده با خط مشاوره بهزیستی بودند که در علائم جسمانی و وضعیت سلامت عمومی، اضطراب، اختلال عملکرد اجتماعی و افسردگی و خودکشی و ناامیدی شکایت داشتند، به جلسه حضوری مشاوره دعوت شدند و توسط روانپزشک کلینیک تشخیص افسردگی گرفتند. از این تعداد،۳۲ آزمودنی به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها "پرسشنامه سلامت عمومی"(General Health Questionnaire) و "مقیاس ناامیدی کازدین" (Kazdin Hopelessness Scale) بود که روایی محتوا و پاپایی به روش آلفای کرونباخ اندازه گیری شد پرسشنامه ها به صورت پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند و گروه آزمایش ۱۰ جلسه تحت آموزش تلفیق "درمان عقلانی- عاطفی آلیس" و "آموزش خوشبینی سلیگمن" قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده از نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه ۲۵ استفاده شد. یافته ها: گروه آزمایش که مداخلات درمانی تلفیقی را دریافت کردند با میانگین ۴۴۱/۱۱ افسردگی کمتری (۰۰/۲۱۹F=) و با میانگین ۴۱/۷ میزان ناامیدی کمتری (۰۰/۱۰۸F=) را گزارش کرده اند (۰۰۱/۰P=). نتیجه گیری: تلفیق "درمان عقلانی- عاطفی آلیس" و "آموزش خوشبینی سلیگمن" سبب کاهش اختلال افسردگی اساسی شد. لذا برای افرادی که در حوزه درمان با افراد افسرده کار می کنند درمان های تلفیقی گروهی پیشنهاد می شود.  

Keywords:

Depression , Suicide , Hopelessness , Ellis's Rational Emotive Therapy , Seligman Optimism , افسردگی , خودکشی , ناامیدی , درمان عقلانی- عاطفی آلیس , آموزش خوشبینی سلیگمن