رابطه بهره هوشی با عملکرد تحصیلی و میانجیگری حل مساله

مقدمه: عملکرد تحصیلی یک مفهوم چند بعدی است و به گونه ای به بهره هوشی، فراشناخت و حل مساله مربوط است. لذا پژوهش حاضربا هدف تعیین همبستگی بهره هوشی با عملکرد تحصیلی و میانجیگری حل مساله انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی و جامعه آماری آن را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر خرم دره که در سال تحصیلی ۹۶-۹۵ مشغول به تحصیل بودند، را تشکیل داد. از این میان ۳۰۰ نفربه روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از "ماتریس های پیش رونده ریون" (Raven's Progressive Matrices)، "پرسشنامه حل مسئله هپنر و پترسون" (Hepner & Peterson Problem Solving Questionnaire) و "شاخص معدل تحصیلی" (Educational Performance Indicator) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزارهای اس پی اس اس نسخه ۱۸ و ایموس نسخه ۲۰ تحلیل شد. یافته ها: درالگوی معادلات ساختاری، روابط بین متغیرهای مذکور، از برازش قابل قبولی برخوردار بودو تمامی فرضیه های پژوهش مورد تایید قرار گرفتند. همبستگی بهره هوشی با حل مساله (۱۶۴/۰ = β، ۰۰۵/۰ = P)، همبستگی بهره هوشی با عملکرد تحصیلی (۱۷۰/۰ = β، ۰۰۴/۰ = P) و همبستگی حل مساله باعملکرد تحصیلی (۲۰۷/۰ = β،۰۰۳/۰ = P) بدست آمد. نتیجه گیری: بهره هوشی هم به صورت مستقیم و بصورت غیر مستقیم از طریق حل مساله با عملکرد تحصیلی همبستگی دارد. لذا دانش آموز دارای بهره هوشی بالا و مهارت های حل مسئله، نتیجه مطلوبی از عملکرد تحصیلی خویش می گیرد. بنابراین، پیشنهاد می شود که مهارت حل مساله بعنوان یک واحد درسی برای افزایش عملکرد تحصیلی دانش آموزان تدریس شود.  

Keywords:

IQ , Educational Performance , Problem Solving , بهره هوشی , عملکرد تحصیلی , حل مساله