رابطه شفقت خود، حمایت اجتماعی و امیدواری با بهزیستی ذهنی دانشجویان پرستاری

مقدمه: بهزیستی ذهنی یکی از مولفه های مهم سلامت روانی است که شناسایی عوامل موثر بر آن مهم است که از عوامل موثر می توان به شفقت خود، حمایت اجتماعی و امیدواری اشاره کرد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه شفقت خود، حمایت اجتماعی و امیدواری با بهزیستی ذهنی دانشجویان پرستاری انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی - تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل همه دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ بودند. از میان آنان ۱۸۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. همه دانشجویان پرستاری پرسشنامه های شفقت خود، حمایت اجتماعی، امیدواری و بهزیستی ذهنی را تکمیل کردند. داده ها به کمک نرم افزار SPSS-۱۹ و با روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد شفقت خود (۳۰۹/۰ = r)، حمایت اجتماعی (۴۶۳/۰ = r) و امیدواری (۵۷۱/۰ = r) با بهزیستی دهنی دانشجویان پرستاری رابطه مثبت و معنادار داشتند (۰۱/۰ > P). متغیرهای پیش بین یعنی شفقت خود، حمایت اجتماعی و امیدواری توانستند ۴/۵۷ درصد از تغییرات بهزیستی ذهنی دانشجویان پرستاری را پیش بینی کنند (۵۷۴/۰ = R۲) که در این مدل امیدواری بیشترین نقش را در پیش بینی بهزیستی ذهنی دانشجویان پرستاری داشت (۳۶۵/۰ = β). نتیجه گیری: با توجه به نتایج متغیرهای شفقت خود، حمایت اجتماعی و امیدواری نقش موثری در پیش بینی بهزیستی دهنی دانشجویان پرستاری داشتند. بنابراین پیشنهاد می شود برای بهبود بهزیستی ذهنی دانشجویان پرستاری در کنار درمان های روانشناختی متداول، عوامل امیدواری، حمایت اجتماعی و شفقت خود مورد توجه قرار گیرند. همچنین بر اساس نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود مسئولان و برنامه ریزان دانشکده های پرستاری برنامه هایی برای بهبود بهزیستی ذهنی دانشجویان پرستاری طراحی و از طریق کارگاه های آموزشی اجرا نمایند.  

Keywords:

Self-Compassion , Social Support , Hope , Subjective Well-Being , Nursing Students , شفقت خود , حمایت اجتماعی , امیدواری , بهزیستی ذهنی , دانشجویان پرستاری