بررسی عملکرد ارتباطی پرستاران و رضایت از نحوه ارائه مراقبت از دیدگاه مادران نوزادان بستری در بخش های پرستاری مراقبتهای ویژه نوزادان

 مقدمه : پرستاران به علت موقعیت استثناییخود در بخش مراقبت ویژه تاثیر زیادی در کاهش استرس والدین دارند . برقراری  ارتباط مناسب می تواند ناراحتی مادران  را کمتر کرده و رضایت آنها را فراهم آورد . هدف مطالعه حاضر بررسی عملکرد ارتباطی پرستاران و رضایت از نحوه ارائه مراقبت از دیدگاه مادران  نوزادان بستری در بخش های ان ای سی یو دانشگاه علوم پزشکی شیرازدر سال۱۳۹۴بود. روش : این پژوهش مطالعه ای مقطعی از نوع توصیفی همبستگی است.جامعه مورد پژوهش شامل   ۲۲۰ نفر از مادران  نوزادان بستری در بخش های مراقبت های ویژه نوزادان سه بیمارستان نمازی ،حافظ و حضرت زینب(س) بودند. ابزار گردآوری داده ها ، پرسشنامه ای مشتمل بر سه بخش اطلاعات دموگرافیک مادران ، پرسشنامه عملکرد ارتباطی و رضایت از نحوه ارائه مراقبت بود.  یافته ها:  دراین پژوهش میانگین سن مادران۲۷ سال بوده است و متوسط مدت زمان بستری نوزادان ده روز  و  .میانگین سن حاملگی ۳۶ هفته  بود . نتایج این پژوهش نشان داد که میانگین عملکرد ارتباطی پرستاران نسبت به میانگین رضایتمندی مادران کمتر بوده است. با مقایسه ابعاد رضایتمندی نیز ، رضایتمندی در بعد مراقبت و درمان نسبت به ابعاد دیگر دارای میانگین کمتری است.همچنین عملکرد ارتباطی با هیچ یک از ابعاد رضایت ارتباط معنی داری ندارد ۰/۰۵< p ۰است اما با رضایتمندی کل ارتباط معنی دار دارد ( ۰/۰۰۱=p). نتیجه گیری: با توجه به اهمیت جایگاه پرستاران، لزوم تقویت بیشتر مهارت های آموزشی، ارتباطی و مراقبتی جهت افزایش رضایت مادران  توصیه می شود. همچنین  با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش به نظر می رسد مادران با توجه به علت بستری فرزندشان نیازمند ارتباط بهتری با پرستاران هستند. و نیز پرستاران در کنار حساس بودن نسبت به نیازهای مراقبتی نوزاد لازم است تا تعامل مناسبی با والدین داشته باشند .

Keywords:

communication , satisfaction of mothers , neonatal intensive care units , ارتباط , رضایتمندی , بخش مراقبتهای ویژه نوزادان