اثر بخشی آموزش شایستگی اجتماعی بر افزایش عزت نفس و کاهش کمرویی دانش آموزان با ناتوانی های متعدد شهرستان قاین

مقدمه: نوجوانی دوره­ای از تحول است که با تغییرات سریع فیزیولوژیکی، شناختی، هیجانی و رفتاری همراه است.سپری کردن موفقیت ­آمیز این دوره مستلزم داشتن شایستگی اجتماعی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش شایستگی اجتماعی بر افزایش عزت نفس و کاهش کمرویی دانش آموزان با ناتوانی­های متعدد شهرستان قاین انجام شد. روش: در این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون وگروه کنترل، جامعه آماری شامل تمامی معلولین جسمی حرکتی تحت پوشش اداره بهزیستی شهرستان قاین بود که ۳۰  نفر با شیوه­ ی نمونه­ گیری تصادفی ساده از آن انتخاب شده و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل قرارگرفتند. ابتدا هر دو گروه پرسشنامه­ های شایستگی اجتماعی پرندین،کمرویی سموعی و عزت نفس کوپر اسمیت را تکمیل کردند. سپس تنها گروه آزمایش به مدت ده جلسه آموزش شایستگی اجتماعی را دریافت کردند. داده­ ها با استفاده از آزمون تی دو گروه مستقل تجزیه و تحلیل شدند.  یافته­ ها: یافته ­های پژوهش نشان داد بین دو گروه آزمایش وکنترل پس از اجرای آموزش شایستگی اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد. میانگین عزت نفس گروه آزمایش به طور معنی­ داری بالاتر از گروه کنترل و میانگین احساس کمرویی گروه آزمایش به طور معنی­ داری به نسبت گروه کنترل کاهش یافت(۰/۰۱>P).  نتیجه­ گیری: با توجه به یافته ­ها، آموزش شایستگی اجتماعی توسط کارشناسان مجرب به عنوان یک برنامه فوق العاده در جهت بهبود شرایط دانش آموزان معلول در مراکز نگهداری معلولین جسمی حرکتی توصیه می­شود.  

Keywords:

Social Competence , Shyness , Self-esteem , Disability , شایستگی اجتماعی , کمرویی , عزت نفس , ناتوانی