ایندکس سفالیک در نوزادان ایرانی

مقدمه:در مطالعات روی افراد بالغ ایرانی ، مشخص شده است که در آنها جمجمه ها بیشتر براکی سفال هستند. حال سوالی که مطرح می شود این است که آیا این موضوع دربالغین ارثی می باشد و یا این که عوامل محیطی هم در ایجاد آن نقش دارند؟ روش :برای انجام این مطالعه توصیفی مقطعی از تمام نوزادان متولد شده طی شش ماه (از ابتدای اردیبهشت ۱۳۹۵) در بیمارستانهای الزهرا و هفده شهریور رشت استفاده شد. محاسبه ایندکس سفالیک در نوزادان با استفاده از قطر سنج ، با اندازه گیری نسبت بیشترین عرض جمجمه به بیشترین طول جمجمه ضرب در صد انجام شد. یافته ها: از۲۸۷ نوزاد مورد مطالعه ۱۶۲ نفر پسر (۵۶/۴%) و ۱۲۵ نفر دختر (۴۳/۶ %) بوده اند. میانگین بیشترین عرض و بیشترین طول جمجمه به ترتیب ۰/۵۹۸۰ ± ۸/۴۶۱ سانتی متر و  ۰/۶۹۹۸± ۱۰/۸۱۰ سانتی متر بوده است. میانگین ایندکس سفالیک افراد مورد مطالعه ۵/۰۹۰± ۷۸/۳۶۸ بوده است که در محدوده ی مزوسفال قرار دارد. در کل تعداد ۱۱۵ نفر (۴۰/۱ درصد) دارای جمجمه ی براکی سفال، ۱۰۳ نفر (۳۵/۹ درصد) دارای جمجمه ی مزوسفال، و ۶۹ نفر (۲۴ درصد) دارای جمجمه دولیکوسفال بودند. تفاوت آماری معنی داری در میانگین این پارامترها بین دخترها و پسرها به چشم نمی خورد. نتیجه گیری: در کل به نظر می رسد که براکی سفالی در بالغین به میزان زیادی به عوال محیطی مربوط می شود و عوامل ژنتیک در این بین نقش کمی ایفا می کنند و یا نقشی ندارند. مطالعات با حجم نمونه بیشتری توصیه می شود.

Keywords:

Infant , Skull , Cephalometry , نوزاد , جمجمه , سفالومتری