طراحی مدل بهینه اعتماد عمومی به سازمان های دولتی ایران با تاکید بر نوع سازمان و نوع ارباب رجوع

هدف از این تحقیق طراحی مدل بهینه اعتماد عمومی در سازمان های دولتی ایران با تاکید بر نوع سازمان و نوع ارباب رجوع است. هدف پژوهش اکتشافی، نوع پژوهش بنیادی و روش تحقیق به صورت میدانی است. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه و مصاحبه بوده که با بکارگیری روش نمونه گیری گلوله برفی و با مشارکت ۹ نفر از خبرگان صورت گرفته است. ابتدا با استفاده از روش دلفی به نظریه پردازی در خصوص اعتماد عمومی پرداخته شده و سپس با رویکرد پویایی شناسی سیستمی نظریه بدست آمده مورد آزمون قرار گرفته است. بعد از شناسایی متغیرهای کلیدی اعتماد عمومی و روابط علی و ریاضی میان این متغیرها، این سیستم در نرم افزار ونسیم شبیه سازی شد و هشت سناریوی مختلف افزایش اعتماد عمومی بررسی گردید. یافته های پژوهش نشان داد که خدمات عمومی(رایگان، کیفی، برابر، شفاف و همراه با پاسخ گویی) با تحت تاثیر قرار دادن میزان رضایتمندی شهروندان، اعتماد عمومی را تحت تاثیر قرار می دهد و نوع سازمان و نوع ارباب رجوع میزان تاثیر رضایتمندی بر اعتماد عمومی را تعدیل می نمایند. با افزایش همزمان شفافیت در ارائه خدمات عمومی و پاسخگویی دولت طی هشت سال و همچنین ایجاد محیط مشترک و یکسان بودن شرایط دو سناریوی جذاب برای ارتقا اعتماد عمومی و رضایت مندی مردم می باشند.

Keywords:

اعتماد عمومی , مدل بهینه , سناریونویسی , رویکرد پویایی سیستم ها , پاسخگویی عمومی