تحلیلی بر تاثیر تراکم شهری بر آسیب پذیری محلات شهری در برابر حوادث غیرمترقبه (مطالعه موردی: منطقه سه شهرداری تبریز)

با توجه به اینکه همه ساله در سراسر دنیا خسارات ناجا و مالی زیاد و بعضا غیر قابل جبران در کشورهای مختلف، مخصوصا کشورهای جهان سوم در اثر بلایای طبیعی و حوادث غیرمترقبه بوجود میآید ولی بنا به دلایلی تاکنون سیاستها و اقدامات جدی و پایداری برای پیشگیری و یا مقابله با حوادث غیرمترقبه انجام نشده است. کشورها و بخصوص تبریز با توجه به اینکه در مسیر گسل (گسل شمال تبریز) قرار دارد و از طرف دیگر نیز بافت تبریز نیز دارای بافت فرسوده می باشد، در حوادث غیرمترقبه خسارات جانی و مالی زیادی در طول تاریخ متحمل شده است و چون هنوز این بافت بصورت اساسی تجدید نشده و از طرفی دیگر روند تجدید نیز خود عاملی به آسیبپذیری بودن بافت تبریز گردیده (افزایش بیرویه تراکم) است لذا عناصری که به آسیبپذیر بودن شهر تبریز در برابر حوادث غیرمترقبه تاثیر دارند همچنان به قوت خود باقی هستند و بعضا روزبهروز به شدت این عناصر نیز افزوده میگردد. و به طور کلی در بررسی آسیب پذیر بودن محدوده مورد مطالعه نیز عناصر گذرهای موجود در محدوده اعم از دسترسی محلی و خیابان جمع کننده و پخش کننده و خیابان های اصلی و همچنین میزان تراکم ساختمانی موجود در محدوده و میزان فضاهای باز به عنوان عواملی تلقی گردیدهاند که بر آسیب پذیر بودن بافت محدوده در برابر حوادث غیرمترقبه تاثیر داشته اند مورد ارزیابی قرارگرفته است که در روند این تحقیق علاوه به مطالعات میدانی و اسنادی از روشهای آماری منجمله انحراف معیار، میانگین و روش کمترین مربعات استفاده گردیده است که نهایتا به این نتیجه رسیده شد که حدود ۹۷ درصد از بلوکهای محدود دارای درجه آسیب پذیری میباشند که از این مقدار به طور تقریبی نصف این مقدار درجه آسیب پذیری فوق العاده زیاد و نصف باقیمانده به عنوان درجه آسیب پذیری زیاد، متوسط و کم میباشد که این نتایج باید در برنامه ریزی ها و طرح مربوط به محدوده باید در نظر گرفته شود.

Keywords:

تراکم , آسیب پذیری , شبکه معابر , تبریز , بحران