رابطه بهزیستی روان شناختی و دینداری در سالمندان شهر تهران

مقدمه: امروزه یک از چالش های مهم پایش و ارتقا بهزیستی روان شناختی و شادکامی، در بین سالمندان است. به همین دلیل هدف این پژوهش بررسی مولفه­های بهزیستی روان شناختی و دینداری در سالمندان شهر تهران است. روش : روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه سالمندان ساکن در شهر تهران بود. نمونه پژوهش حاضر به حجم ۱۱۲ نفر (میانگین سنی ۲/۶۷ با انحراف استاندارد ۳/۱۱ سال) و با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس از بین سالمندان شهر تهران صورت گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس دینداری اقشار جامعه ایران و مقیاس بهزیستی روان شناختی استفاده شد. داده های تحقیق با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و با استفاده از رگرسیون چندمتغیری گام­به­گام تجزیه­و­تحلیل گردید. یافته ها: نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که بین مولفه خودپیروی (۶۶/۶ ±۱۰/۲۷) و رضایت از زندگی (۹۲/۹ ± ۳۸/۴۴) بهزیستی روان­شناختی و دینداری (۵۷/۳۰ ± ۰۶/۱۷۶) در سالمندان رابطه مستقیم وجود دارد. به طوری که نمره خودپیروی و رضایت از زندگی ۲۸ درصد از تغییرات دینداری را تبین نمودند (۰۱/۰P < و ۵۲/۰r =). این در حالی است که مولفه خودپیروی ۱۵ درصد از تغییرات باور دینی (۰۰۵/۰P < ، ۳۹/۰r =) و به همراه رضایت از زندگی ۳۱ درصد از تغییرات التزام دینی (۰۱/۰P < ، ۵۶/۰r =) و همچنین با روابط مثبت و ۲۸ درصد از تغییرات عواطف دینی (۰۲/۰P < ، ۵۲/۰r =) را تبین می­نمایند. نتیجه گیری: براساس یافته های این مطالعه نمره بالاتر در مولفه­های دینداری از جمله باورها، عواطف و رفتارهای دینی با ارتقا شاخص های بهزیستی در سالمندان همراه است.  

رابطه بهزیستی روان شناختی و دینداری در سالمندان شهر تهران Keywords:

Aging , Self-Control , personal satisfaction , Mental Health. , سالمندی , خودپیروی , رضایت فردی , سلامت روان­شناختی.