اثربخشی آموزش امنیت هستی شناختی بر امنیت روانی و اضطراب وجودی سالمندان

مقدمه: سالمندی یکی از اصلی ترین دوره های زندگی بشر است که به دلیل ماهیت آن و نزدیکی به زمان مرگ؛ سوالات عمیقی درباره هویت وجودی انسان، اضطراب مرتبط با نابودی و نیستی، بی معنایی، عدم امنیت و احساس تنهایی و انزوا را در ذهن اکثر سالمندان ایجاد می کند. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش امنیت هستی شناختی بر امنیت روانی و اضطراب وجودی سالمندان مراکز نگهداری شهر یاسوج انجام گردید. روش: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی دو گروهی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان مقیم سرای سالمندان فردوس شهر یاسوج در سال ۱۳۹۷ بود. نمونه آماری نیز ۳۰ نفر از آنها بودند که به شیوه هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش در ۶ جلسه به صورت هفته ای یک جلسه ۴۵ دقیقه ای، برنامه آموزش امنیت هستی شناختی مبتنی بر نظریه گیدنز را دریافت نمودند در حالی که گروه کنترل در طول پژوهش، هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. سپس افراد هر دو گروه تحت پس آزمون و پیگیری قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات نیز پرسشنامه های امنیت روانی (ادمونسون، ۱۹۹۹) و اضطراب وجودی (ویمز و همکاران، ۲۰۰۴) بودند و داده های تحقیق با استفاده از روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر در نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها: نتایج نشان داد آموزش امنیت هستی شناختی تاثیر معنادار بر امنیت روانی (۰۰۱/۰P<) و اضطراب وجودی (۰۵/۰P<) سالمندان مقیم سرای سالمندان دارد لیکن این معناداری برای امنیت روانی در مرحله پیگیری تداوم نداشت (۰۵/۰P>). بر این اساس، این نوع از آموزش توانسته است منجر به افزایش امنیت روانی و کاهش اضطراب وجودی سالمندان مراکز نگهداری گردد. نتیجه گیری: آموزش امنیت هستی شناختی ضمن بهبود امنیت روانی سالمندان، بخشی از اضطراب وجودی آنان را نیز کاهش می دهد بنابراین می تواند به عنوان یک روش آموزشی کارآمد برای سالمندان مورد استفاده قرار گیرد. 

Keywords:

Ontological security , Psychological security , Existential anxiety , Elder people , امنیت هستی شناختی , امنیت روانی , اضطراب وجودی , سالمندان