استفاده از عناصر کمیاب و نادر خاکی در تعیین منشاء ماگمای سازنده توده های نفوذی گرانودیوریتی- گرانیتی و دیوریتی مجموعه پلوتونیک قروه

مجموعه پلوتونیک قروه در جنوب قروه، ۸۰ کیلومتری شمال­غرب همدان، در مختصات جغرافیایی¢۴۲ º۴۷ تا º۴۸ طول شرقی و ¢۵۰ º۳۴ تا ¢۱۰ º۳۵ عرض شمالی قرار دارد. این مجموعه در پهنه سنندج- سیرجان جایگزین شده است. نفوذی­های مافیک و فلسیک در این مجموعه شناسایی شده است و این مقاله بر بررسی­های ژئوشیمیایی سه واحد اصلی گرانودیوریت، گرانیت و دیوریت گابروئی متمرکز است. این واحدها بر اساس مشاهدات صحرایی، ویژگی­های کانی­شناسی و ژئوشیمیایی تفکیک شده اند. دیوریت­ها به سبب محتوی سیلیس شان (۴۸ تا ۵۴ درصد) و نیز فراوانی کم عناصر ناسازگارشان Ba)، Nb و (La نسبت به گوشته­ غنی شده، مشخص می­شوند، لیکن مقادیر این عناصر با فراوانی آنها در پوسته میانی شبیه است. افزون بر این، آنها از نسبت ۹۸/۰ – ۵۴/۱ Al۲O۳/(MgO + FeOt) = و نسبت مولی ۵۹/۰ – ۷۱/۰ CaO/(MgO + FeOt) = برخوردار هستند. بنابراین، احتمالا منشا ماگمای دیوریتی ذوب پوسته مافیک بوده است. شاخص­های ژئوشیمیایی و حجم زیاد سنگ های گرانیتوئیدی (گرانودیوریت و گرانیت) با این موضوع که آنها از طریق تفریق بلورین ماگمای والد بازالتی مشتق از گوشته توام با آلایش به­وجود آمده باشند، سازگار نیست. سنگ های گرانودیوریتی و گرانیتی دارای مقادیر متوسطی از نسبت مولیAl۲O۳/(MgO + FeOt)  و CaO/(MgO + FeOt) هستند. این مشخصه بر ذوب­بخشی بدون آب متاگری واک­ها، به عنوان منبع پروتولیت، برای این گروه از سنگ ها (گرانودیوریتی –گرانیتی) دلالت دارد. بررسی داده ­های ژئوشیمیایی عناصر REE، Yو Sr در واحدهای اخیر نشان می­دهند که پلاژیوکلاز و آمفیبول، بدون حضور گارنت، فازهای اصلی تفریق یافته در طی جدایش مذاب هستند

استفاده از عناصر کمیاب و نادر خاکی در تعیین منشاء ماگمای سازنده توده های نفوذی گرانودیوریتی- گرانیتی و دیوریتی مجموعه پلوتونیک قروه Keywords:

گرانودیوریت , گرانیت , پوسته مافیک , متاگری واک , پهنه سنندج- سیرجان , قروه