اثر پلاسمای نیتروژن و لیزر اگزایمر آرگون فلوراید بر ویژگی های سطحی پلیمر پلی متیل متاکریلات

در این پژوهش اثر تابش لیزر اگزایمر آرگون فلوراید و پلاسمای نیتروژن بر روی ویژگی های سطحی و فیزیکی پلیمر پلی متیل متاکریلات بررسی و مقایسه شده است. پارامترهای مختلف سطحی و فیزیکی شامل زاویه تماس، انرژی سطح، زبری و مورفولوژی آن ها مورد توجه قرار گرفته است. تغییرهای ایجاد شده بر سطح پلیمر بر اساس تابعی از زمان پردازش مورد مطالعه قرار گرفته است. زاویه تماس نمونه ها و انرژی آزاد آن ها، زبری و مورفولوژی سطح آن ها و همچنین ساختار نمونه ها از طریق XRD مطالعه شده است. بر پایه نتایج بدست آمده، تابش دهی با لیزر و پلاسما آثار متفاوتی در پی داشته است. بررسی نمودارها و تحلیل آ ن ها نشان می دهد زاویه تماس نمونه های پردازش شده با پلاسمای ۵۰ وات با افزایش زمان پردازش تا مقدار o۵۴ کاهش می یابد که این امر موجب افزایش آب دوستی و رطوبت پذیری نمونه ها نسبت به نمونه های مرجع شده است. پلاسمای ۱۰۰ وات نیز باعث کاهش زاویه تماس تا مقدار o۶۷ و در نتیجه آن افزایش آب دوستی این نمونه ها می شود. در مقابل زاویه تماس نمونه های پردازش شده با لیزر با افزایش زمان پردازش تا مقدار o۶۹ افزایش می یابد. در نتیجه اثر لیزر اگزایمر آرگون فلوراید کاهش رطوبت پذیری نمونه های پردازش شده می باشد. بررسی تصاویر SEM و همچنین زبری سنجی نمونه ها پس از پردازش با پلاسما ایجاد تغییرات سطحی اندک و صاف تر شدن نمونه ها را نشان می دهد. بالعکس در نمونه-های پردازش شده با لیزر افزایش ناهمواری ها و زبری سطح آن ها را گزارش شده است.

Keywords:

اصلاح سطح , انرژی سطح , پلاسمای نیتروژن , لیزر اگزایمر آرگون فلوراید , پلی متیل متاکریلات