طراحی بهینه چند موضوعی یک پرنده بدون سرنشین با بال های چرخان

در این مقاله روش طراحی بهینه چند موضوعی (MDO) برای هواپیمای بدون سرنشین بال چرخان با هدف افزایش برد پروازی و کاهش وزن خالص که به اصطلاح طراحی چندهدفه گفته می شود، به کار رفته است. یکی از ساختارهای جدید مورد پژوهش در سال های اخیر، پرنده های بدون سرنشین با قابلیت نشست و برخاست عمودی هستند. کوادروتورها اگرچه از این قابلیت برخوردار هستند، اما سرعت، برد و مداومت پروازی محدودی دارند. از این رو ساختار جدید هواپیماهای بدون سرنشین با موتورهای نصب شده روی بال ها با قابلیت تغییر زاویه ی بال مورد توجه قرارگرفته است. به منظور طراحی این پهپاد با استفاده از ساختار MDO دیگر نیازی به انجام روند تکراری طراحی کلاسیک نبوده و تمامی موضوعات به صورت همزمان حل شده و پاسخ بهینه حاصل می گردد. موضوعات درگیر در این طراحی شامل وزن و سایزبندی، آیرودینامیک، پیشرانش و عملکرد می باشند. همچنین از ساختار امکان پذیری چندموضوعی برای دستیابی به پاسخ های بهینه استفاده شده و نتایج بهینه در قالب جبهه پرتو که مجموعه ای از پاسخ های بهینه ی ممکن می باشند، به دست آمده است.

Keywords:

طراحی هواپیما , بهینه سازی طراحی چندموضوعی , پهپاد بال چرخان