بررسی ضرورت دیدگاه نظام آموزشی کشور و نقش هدف حقوق بشر در تربیت شهروندی

مقاله حاضر در ارتباط با نظام آموزشی می باشد که در ارتباط با ویژگی های نظام آموزشی، مورد بحث قرار گرفته است. خود محوری و بی توجهی به مشارکت جمعی در یادگیری، حافظه محوری، نمره گرایی، بی تاثیری و بی مسئولیتی دانش آموزان، روابط عمودی و مبتنی بر قدرت، حاکمیت نگرش ایدئولوژیک بر ساختار نظام آموزشی، ساختار اداری، برنامه ریزی آموزشی و درسی، کتاب های درسی، فضای آموزشی، نیروی انسانی، ساختار مدارس، عدم درک مفاهیم علمی و افت تحصیلی، عدم موفقیت در دستیابی به اهداف آموزشی کیفی دانست. حقوق بشر از کرامت و آزادی هر انسانی محافظت می کند، بنابراین دولت ها باید تعلیم و تربیت خود را برای ارتقای بهره مندی از حقوق بشر هدف گذاری کنند. لذا هدف پژوهش حاضر تدوین برنامه درسی حقوق بشر در آموزش کشور ایران است. این تحقیق، بررسی جایگاه نهاد آموزشی در تربیت شهروندی است. برای داشتن شهروندی آگاه، وظیفه شناس، قدردان، متعهد و مسئولیت پذیر؛ و همچنین برای اینکه جامعه، بستر لازم را برای مشارکت شهروندان مهیا کند و نسبت به حقوق آنها توجه جدی داشته باشد؛ چاره ای نیست جز اینکه در امر تربیت شهروندان، جدی باشیم.

Keywords:

نظام آموزشی , حقوق بشر , تربیت شهروندی , تعلیم و تربیت.